[De schoofzak]

Ik deel het pessimisme van OZ457 niet helemaal.

Een pessimist is iemand die nooit ofte nooit ergens de voordelen van inziet. En in ons systeem zijn heel veel voordelen.
Dat jongeren van nu wat langer zullen moeten werken, dat is helemaal zo erg niet. Men zal zeker rekening houden met zwaardere beroepen, en men zal tijdig moeten kunnen omschakelen naar minder zware beroepen, of met kortere werkweken werken. Desnoods op zelfstandige basis. Moet natuurlijk heel wat sociale wetgeving voor aangepast worden, en dat is wel een probleem in ons (on)landje. Bezuiden de taalgrens is men nogal behoudsgezind op dit vlak.
Voor iemand die nu reeds reëel uitzicht heeft op zijn pensioen, is plots twee jaren langer werken een heel slechte boodschap. Voor mijn kinderen, die nu ongeveer 30'ers gaan worden, is dat reeds "ingekalkuleerd".

Het pessismisme over de oostbloklanden is onbegrijpelijk. Duizenden keren is op dit forum uitgelegd hoe Spanje, Griekenland en Portugal gegroeid zijn van halve ontwikkelingslanden, naar landen waarmee we nu handel drijven op zo'n nivo dat we er allebei (zij en wij) dikke winst uithalen. Turkije zal idem dito zijn. Tot zolang dit niet verwezenlijkt is, zullen jonge Turken graag naar hier komen om een goede boterham te verdienen. Eens het wel verwezenlijkt zal zijn, gaan we procentueel evenveel Turken zien hier, dan dat we nu Spanjaarden enz. zien ...

Voor mij blijft mondiaal het probleem van overbevolking meest krusiaal.
Voor mij blijft op nationaal nivo het probleem van gebrek aan leiderschap met lef (niet met Leffe) meest krusiaal. Leiderschap vanwege politiek en vanwege vakbondsverantwoordelijken. Leiderschap vanwege bezuiden de taalgrens.