W. H. Page in een telegram in maart 1917 aan Wilson. Openbaar gemaakt door het Nye-comité in december 1934 :
"Ik ben er zeker van dat de stijgende crisis van nu af aan de financiele hulpmogelijkheid welke het huis Morgan aan de Britse en Franse regeringen kan bieden, is ontgroeid. Om onze momenteel overheersende handelspositie in stand te houden en een paniek te vermijden, bestaat er hoogstwaarschijnlijk geen ander middel dan Duitsland de oorlog te verklaren... Als de Verenigde Staten aan Duitsland de oorlog verklaren, zou men door een lening aan Engeland en de geallieerden veel hulp kunnen verlenen... Wij zouden onze handel kunnen in stand houden en uitbreiden tot de oorlog gedaan is. En na de oorlog zou Europa voedingswaren en geweldige hoeveelheden materiaal nodig hebben voor de wederopbouw van zijn vredesindustrie. Aldus zouden wij ons voor lange jaren het profijt verzekeren van een ononderbroken en waarschijnlijk nog steeds toenemende handel."
Dat was de werkelijke reden van de intrede van Amerika in de Eerste Wereldoorlog. Thomas Lamont heeft in april 1915 te Philadelphia voor een beperkte kring een rede gehouden, waarin hij ronduit verklaarde dat de grootfinancie er belang bij had dat de oorlog zo lang mogelijk duurde. Hij verantwoordde dit met het argument dat de Verenigde Staten (hij bedoelde natuurlijk het bankhuis Morgan) door een langdurige oorlog van een debiteurstaat een crediteurstaat zouden worden. Het was de tijd toen het huis Morgan de eerste grote Franse lening van 500 miljoen dollar voorbereidde, waarmee in oktober 1915 het gouden bedrijf der leningen in gang kwam. Om uit dit bedrijf al het mogelijke nut te trekken moest de oorlog echter zo lang mogelijk duren.
Zo legde Amerika de voedingsbodem voor de tweede wereldoorlog en een nieuwe Europese broederstrijd. Frankrijk en Engeland kregen de "hulp" die de uitwerking was van de verdeel-en heerspolitiek der verjoodste Staten.
[size=6]En daarom zouden wij Amerika dankbaar moeten wezen?[/size]
|