Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Sneta
Je kan in verband met wapenhandel 2 pistes volgen
1) Volledige traceability van de verkochte systemen
2) Enkel verkopen aan goedgekeurde landen en erop vertrouwen dat zij hetzelfde principe hanteren zodat wapens niet in verkeerde handen terechtkomen
Het eerste systeem leidt de facto tot een volledige ineenstorting van de economische activiteit, want de vereiste traceability is slechts in een klein deeltje van de totale export realiseerbaar.
De meeste export slaat immers niet op afgewerkte wapens maar op onderdelen die in grotere systemen worden verwerkt en dit door verschillende onderaannemers in verscillende landen.
Ik weet dat je als pacifiste niet zal treuren omwille van de teloorgang van de Belgische wapensindustrie, maar ik vind persoonlijk dat we hier toch niet heiliger moeten zijn dan de Paus.
Verdedigingssystemen zullen altijd noodzakelijk zijn, en die moeten door iemand geproduceerd worden (belangrijke economische activiteit)
Een land als Belgie heeft bepaalde verplichtingen omdat het lid wenst te blijven van het NATO verbond.
Die verpichtingen houden onder meer een geregelde modernisering van de wpensystemen in.
Nu kan je een heel principieel standpunt innemen en geen wapenindustrie in eigen land toelaten, maar dan zal je alles moeten invoeren en dan gaat de economische winst van jouw defensieuitgaven (dus belastinggeld) naar een ander land.
Ik ben voorstander van een meer pragmatische houding, waarbij men tracht een deel van de economische winst in eigen land te houden, maar daartvoor heb je een competitieve locale wapenindustrie nodig.
Die competitiviteit bekomt ze slechts indien ze zich ook kan meten met buitenlandse concurrenten, en dus ook kan exporteren.
Bovendien dienen hierover Europese afspraken worden gemaakt.
Het kan toch niet zijn dat Vlaanderen hiervoor alleen maatregelen neemt,terwijl de andere Europese landen zichzelf veel minder beperkingen opleggen
|
Ik zou als pacifiste inderdaad niet treuren om een teloorgang van de Belgische wapenindustrie. Ik vind werkgelegenheid of andere economische motieven hoe dan ook onaanvaardbare excusen om zoals nu verder te gaan en dus indirect geld te verdienen aan de schending van mensenrechten elders. En natuurlijk zorgen die schendingen voor problemen waarvoor o.a. ook ons land kan opdraaien (via ontwikkelingshulp, het opvangen van vluchtelingen, ontmijnen, opruimen van clusterbommen,...). Het is dus maar zeer de vraag of de balans uitendelijk positief is (voor de fabrikanten wel natuurlijk, maar daarom niet noodzakelijk voor ons land). Ook dat is een pragmatische houding.
Meer zelfs, voor mijn part mag België morgen uit de NAVO stappen. Daarmee zouden we niet alleen serieus kunnen besparen of "defensie-uitgaven" (de NAVO volgt immers duidelijk een geldverslindende offensieve strategie), maar ineens ook de kernraketten eindelijk terug naar hun afzender kunnen sturen. Nu, ik weet ook wel dat dit jammer genoeg niet snel zal gebeuren (al was het maar vanwege de ligging van het hoofdkwartier), maar men moet zich toch eens dringend bezinnen over de zin van die organisatie (en dus ook over het lidmaatschap). Want over de taken die de NAVO vandaag vervult, valt veel te zeggen. Maar dat is een andere discussie.
Jouw voorstel om enkel te verkopen aan goedgekeurde landen en er dan maar op vertrouwen dat zij hetzelfde principe hanteren zodat wapens niet in verkeerde handen terechtkomen, wordt nu al ten dele toegepast. Maar jammer genoeg is dit onvoldoende, want de VS is één van die goedgekeurde landen (en dan nog de belangrijkste afnemer). En gezien hun buitenlands beleid geven zij geen enkele reden tot dat vertrouwen. Maar kom, het zou tenminste al uitsluiten dat er nog rechtstreeks wordt geleverd aan landen in burgeroorlog of met serieuze interne spanningen zoals nu vreemd genoeg wel nog gebeurt. De uitleg dat de uitgevoerde onderdelen ook voor civiele toepassingen kunnen gebruikt worden (zoals de vertegenwoordiger van de werkgevers blijkbaar stelde in Terzake), is in die context nogal belachelijk.
En tenslotte zouden zo'n zaken natuurlijk beter Europees worden aangepakt, maar er is geen enkele reden om als klein landje te wachten tot het zover is. Zo'n voorbeeld kan immers een eerste stap zijn naar maatregelen op hoger niveau. Zoals bijvoorbeeld het geval is mbt clustermunitie.