[Hertog van Gelre]

Oorspronkelijk geplaatst door Brandaan

Heb je hier toevallig een paar bronnen van?

Dit valt niet onder negationisme, dus die mag je gewoon geven.

Hij plaatst hier een cirkelredenering: Om schaamteloze leugens te bewijzen plaatst hij hier een verwijzing naar diezelfde schaamteloze leugens.

IlluSionS667 vergeet hier (expres) een paar zaken te vermelden.

Oorspronkelijk geplaatst door IlluSionS667

Nochtans is het wel degelijk wetenschappelijk aangetoond dat het dagboek van Anne Frank louche is.

Er is juist weldegelijk wetenschappelijk aangetoond dat het dagboek authentiek is. U laat de uitkomst van de onderzoeken niet zien:

Decennialang worden de dagboeken van Anne Frank en de authenticiteit daarvan door revisionisten in twijfel getrokken. Anne Frank is door haar dagboek een belangrijk symbool geworden van de holocaust. Voor veel aanhangers van extreem-rechtse stromingen vormt zij een obstakel. Haar persoonlijke getuigenis van de jodenvervolging en haar overlijden in een concentratiekamp staan een rehabilitatie van het nationaal-socialisme in de weg.

Eerste rechtszaak

Een van de eerste in druk verschenen aanvallen op de echtheid van haar dagboek dateert uit de jaren vijftig. De Duitse leraar Lothar Stielau schreef in 1958 in een schoolkrant: 'De vervalste dagboeken van Eva Braun, van de koningin van Engeland en het niet veel echtere van Anne Frank hebben de profiteurs van de Duitse nederlaag wel enkele miljoenen opgeleverd, maar ons daarentegen zeer gevoelig geraakt.' Stielau was in de jaren dertig in Duitsland betrokken bij het leiden van de Hitlerjugend en na de oorlog actief lid van de Deutsche Reichspartei, een nazistische groepering. Het was de eerste keer dat twijfels over de authenticiteit van het Dagboek uitgebreid in het nieuws kwamen. Begin 1959 diende Otto Frank een strafklacht in tegen Stielau. Na uitvoerig en gedegen onderzoek naar de echtheid van de handschriften van Anne Frank oordeelde de rechtbank in Lübeck in 1960 dat het Dagboek authentiek is. Daarop achtte de rechtbank in 1961 de klachten gegrond om een proces te beginnen. Zover is het echter nooit gekomen. Stielau verklaarde dat hij op grond van het vooronderzoek was overtuigd van de echtheid van het Dagboek en herriep zijn uitlatingen.

Het Dagboek van Anne Frank - een vervalsing?

In 1980 publiceerde Faurisson het resultaat van zijn onderzoek in het Frans onder de titel Le journal d'Anne Frank est-il authentique? In 1985 verscheen in België de Nederlandse vertaling Het Dagboek van Anne Frank - een vervalsing, zonder vraagteken ditmaal.

Op 19 maart 1993 kwam, na jaren, een einde aan een andere rechtszaak in Hamburg. De authenticiteit van het dagboek van Anne Frank was ook hier de inzet. Het was allemaal in 1976 begonnen toen Ernst Römer na toneelvoorstellingen van het Dagboek pamfletten uitdeelde met als kop 'Best-Seller - ein Schwindel'. Hierin werd beweerd dat het Dagboek een falsificatie was. Het Openbaar Ministerie besloot Römer te vervolgen. Otto Frank werd mede-aanklager in deze zaak. In 1977 veroordeelde het kantongerecht Römer tot een boete van 1500 Duitse mark. Tijdens de behandeling van de zaak in hoger beroep deelde zijn geestverwant Edgar Geiss pamfletten uit in de rechtszaal waarin werd gesteld dat het Dagboek een en al oplichterij was. Geiss moest nu ook voorkomen en werd tot een half jaar gevangenisstraf veroordeeld. Hij ging eveneens in hoger beroep en de zaken Römer en Geiss werden samengevoegd. Het Duitse Gerechtelijk aboratorium, het Bundeskriminalamt (BKA), kreeg de opdracht de manuscripten van Anne Frank te onderzoeken op de gebruikte papier- en inktsoorten. Het resultaat van dit onderzoek was dat het betreffende soort papier en de inkt zowel tijdens, als enige jaren na de oorlog gebruikt werden. Opmerkelijk was de constatering van het BKA: 'De op de losse bladen later aangebrachte verbeteringen zijn gedeeltelijk ook met zwarte, groene en blauwe ballpointinkt geschreven'. Deze ballpointinkt was pas in 1951 op de markt gekomen. Controle van de bevindingen van het BKA bleek evenwel onmogelijk omdat concrete gegevens over de plaats, de aard en de omvang van de ballpoint-correcties niet waren vermeld. Tijdens de zaak Stielau, twintig jaar eerder, was evenwel door handschriftkundigen vastgesteld dat Anne Frank alles zelf geschreven had. Het BKA-rapport scheen dit op losse schroeven te zetten.

Wetenschappelijke uitgave

Het RIOD besloot de volledige dagboeken van Anne Frank te publiceren in een wetenschappelijke uitgave, mede door de voortdurende aanvallen op de authenticiteit van het dagboek. Het Gerechtelijk Laboratorium in Rijswijk werd ingeschakeld om het handschrift van Anne Frank te onderwerpen aan een uitvoerig documenttechnisch en handschriftvergelijkend onderzoek. Het BKA werd door het Gerechtelijk Laboratorium uitgenodigd om aan te tonen waar zij in de losse bladen ballpointinkt was tegengekomen. Het BKA kon echter geen enkele plaats aangeven waar zich één vermeende correctie in ballpointinkt zou bevinden. De rechtbank in Hamburg had besloten de resultaten van het RIOD-onderzoek af te wachten.

In 1986 werden de complete dagboeken van Anne Frank en de positieve resultaten van het onderzoek van het Gerechtelijk Laboratorium gepubliceerd onder de titel De Dagboeken van Anne Frank. De Duitse vertaling van 1988 werd door de rechtbank in Hamburg als bewijsmateriaal gebruikt.

'Vrij Historisch Onderzoek'

Daarmee kwam echter geen einde aan de ontkenningen van de echtheid van het dagboek. De Belgische Vereniging Zonder Winstoogmerk Vrij Historisch Onderzoek publiceerde in 1991 Het Dagboek van Anne Frank: een kritische benadering, waarin de authenticiteit van het Dagboek in twijfel werd getrokken. In het najaar van 1992 werd deze publicatie verspreid onder Openbare Bibliotheken in Nederland. De gedaagden zijn de auteurs van dit boek, de Fransman Robert Faurisson en de Belg Siegfried Verbeke. Zij maken deel uit van een internationale stroming, het historisch revisionisme, die ontkent dat er tijdens de Tweede Wereldoorlog sprake is geweest van systematische uitroeiing van joden door de nazi’s. In Het Dagboek van Anne Frank: een kritische benadering wordt beweerd dat Otto Frank het Dagboek na de oorlog zou hebben geschreven. De auteurs zijn van mening dat het dagboek van Anne Frank een aantal tegenstrijdigheden bevat, dat onderduiken in het Achterhuis onmogelijk moet zijn geweest en dat de schrijfstijl en het handschrift van Anne Frank te volwassen zijn.

Op 9 december 1998, verbood de Amsterdamse rechtbank om nog langer in het openbaar de authenticiteit van het dagboek van Anne Frank in twijfel te trekken. Het op welke wijze dan ook gevraagd of ongevraagd verspreiden van het boekje alsmede ieder ander materiaal met een vergelijkbare inhoud heeft de rechtbank verboden. De rechter bevestigt dat het dagboek van Anne Frank authentiek is. Op iedere overtreding staat een dwangsom van fl. 25.000,-.

Diverse handschriftdeskundigen, forensische instituten en gerechtelijke laboratoria hebben de authenticiteit van de dagboeken bevestigd. Nergens heeft Verbeke kunnen aantonen, of zelfs maar aannemelijk maken, dat de dagboeken niet echt zouden zijn. En dit zijn dan nog de rechtzaken waarin uitspraak is gedaan. Er zijn er meer.

U verwijst nu, als zogenaamd bewijs, naar publicaties die allang weerlegd zijn.


Edit: Verbeke zelf heeft dit ook erkend. Dit schrijft hij naar aanleiding van het vonnis op zijn eigen website:

· 6.14. Naar het oordeel van het hof valt uit de RIOD-publicatie geen andere conclusie te trekken dan dat het Gerechtelijk Laboratorium op goede gronden van oordeel is dat de manuscripten (...) door dezelfde persoon (Anne Frank) zijn geschreven als de persoon die het vergelijkingsmateriaal heeft geschreven en voorts dat Otto Frank gewetensvol de teksten van de dagboeken en de losse vellen heeft weergegeven in het typescript.
·
(Opmerking SV : Een vaststelling die niet de essentie raakt en trouwens door Siegfried Verbeke in zijn verdedigingsmemorie werd erkend.

Het raakt natuurlijk wél de essentie maar nu was het argument van Verbeke dat er ook bladzijden van 'het achterhuis' als 'dagboek' waren uitgegeven en dat dat niet correct zou zijn. Tsja...