Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Dycore
Akkoord. Hij gaf een nieuwe invulling van het concept naastenliefde. Maar de basis was reeds lang gelegd. Wat Jezus deed is 'la loi du tallion' afkeuren. Ik vele opzichten geloof ik in oog om oog, tand om tand. Maar ook in naastenliefde. Uiteraard heeft naastenliefde ook bepaalde grenzen. Wie laat zichzelf nu misbruiken? Je moet mij eens voorbeelden geven van christenen die de andere wang toekeren of die hun naaste liefhebben als zichzelf dan wel zoals Jezus de mensen heeft lief gehad. Beetje hypocriet en idealistisch allemaal.
|
Dat weet ik zo nog niet, Dycore.
Ik heb een tijdje geleden tegenover iemand gestaan die me te lijf wilde, nadat ik hem belet had een jongere hard aan te pakken. Een vechtersbaas ben ik allang niet meer - in mijn jeugdjaren durfde ik wel eens stevig op de vuist gaan. Ook ben ik niet speciaal stevig gebouwd of gespierd, en is mijn conditie eerder gemiddeld dan goed: alleszins minder goed dan me lief is, maar goed...
De man in kwestie was een zware kerel, en de jongen in kwestie, een jaar of 15 of 16, had per ongeluk met de tractor tegen een muur gereden, nadat hij zonder toestemming met die tractor een ritje had gemaakt. Omdat ik de man als bijzonder opvliegend ken, wist ik dat de knaap geen partij voor hem was; de kans op ziekenhuisopname was niet denkbeeldig.
Ik posteerde me gewoon tussen hem en de jongeman die hij al tegen de grond had geslagen en wilde in elkaar schoppen. Die maakte van de gelegenheid gebruik om te vluchten, en het enige wat ik nog kon doen om zelf geen fiks pak slaag op te lopen (want ook ik was niet echt een partij voor hem) was hem toeroepen dat hij met me kon doen wat hij wilde.
Hij kalmeerde prompt, schold me weliswaar de huid vol en droop af zonder me ook maar één haar te krenken.
Verplaats je nu eens in een samenleving van 2000 jaar geleden, Dycore, waar nagenoeg iedereen wel met een mes of een ander steektuig in zijn zakken rondliep. Zo'n wapen geeft een vals gevoel van veiligheid, en de verleiding om er dan echt op los te timmeren en te steken wordt dan veel groter.
Jezus roept met deze uitspraak de mensen juist op om hun mes (of wat dan ook) in hun zak te laten zitten, géén agressieve houding aan te nemen, maar juist één van onderwerping. De praktijk léért dat wie één klap incasseert (of zelfs maar te kennen geeft daartoe bereid te zijn) er zelden een tweede krijgt.
Maar owee als je in het verzet gaat en daadwerkelijk naar een wapen grijpt. De kans dat één van beiden er dan zonder kleerscheuren uitkomt (of allebei) wordt dan héél wat kleiner.
Mensen zijn zoogdieren, en de meeste zoogdieren die onderling vechten, vechten zelden op leven en dood. Een natuurlijke reflex die bijdraagt tot het in stand houden van de soort.
Kijk maar eens naar wat er gebeurt wanneer twee honden, die elkaar nog niet kennen, mekaar tegenkomen. Ze besnuffelen mekaar, soms grommen ze naar mekaar, maar meestal loopt het erop uit dat één van de dieren zich op de rug neervleit en daarmee de kwetsbare buik blootgeeft. Dat is een afdoende methode om zijn belager tot bedaren te brengen.
Ook herinner ik me hoe in mijn jeugdjaren er zelden ophef werd gemaakt wanneer twee jongens al eens onderling slaags raakten. Zolang het leeftijdsverschil niet van betekenis was, en zolang geen van beiden zich van andere wapens bediende dan van de blote vuist, was er geen vuiltje aan de lucht, en werd er vanwege de ouders zelden bestraffend opgetreden (behalve bij herhaling dan).