De eerste uitspraak was blijkbaar nogal fout, moet het niet zijn dat de daders meer in de watten worden gelegd dan de slachtoffers?
Ik hoor weer hetzelfde verhaal: WRAAK!
Ik hoor dat van de moeder (begrijpelijk maar niet echt verstandig...) en van een hoop rechtse zakjes.
Ons systeem is niet gemaakt naar het beeld en gelijkenis van Vlaamse primitieven, die in moorputten leven en indien er één de kop wordt ingeslagen, slaat men er een paar van de tegenpartij in.
Buiten de zwartzakjes zijn we namelijk allemaal wat verstandiger geworden.
Ons justitiesisteem is geen Siciliaans "vendetta" systeem. Noch is het een primitief "oog voor oog tand om tand" gedrocht.
Onze wetten dienen twee doelen:
1. gevaarlijke mensen uit de maatschappij halen tot ze kunnen gelost worden, om ons tegen hen te beschermen. Daaraan gekoppeld: ze in de gevangenis heropvoeden om recidieve te voorkomen.
2. Mensen te straffen zodat men geen zin heeft om aan misdrijven te beginnen, gezien de afschrikking die uitgaat van de straf.
Nergens staat daar iets van het misdrijf laten bestraffen om de wraaklust van de slachtoffers te bekoelen.
Men moet vanzelfsprekend de slachtoffers helpen, men moet de daders opleggen om hen in de mate van het mogelijke te vergoeden (anders moet de maatschappij dit doen). Men moet de slachtoffers ook begeleiden.
Maar dit alles moet los staan van de daders: wraak nemen is niet het doel van ons rechtssysteem: het is een straatje zonder eind, net zoals dat in landen met "bloedwraak" het geval is.
Men dient te kijken naar jonge criminelen hoe ze er aan toe zijn: was hun daad inderdaad een bewijs van het feit dat ze onverbeterlijk zijn, rasechte criminelen, die gevaarlijk zijn en dus dienen te worden verwijdert met lange straffen? Waren het daarentegen kinderen die, hoe gruwelijk wat ze gedaan hebben, na een kortere periode nog kunnen worden (her) opgevoed?
Het is aan rechters, bijgestaan door experten, om hier een antwoord op te geven. Ik kan dat niet weten. De ouders van de slachtoffers ook niet.
Indien men straffen te hoog maakt dan is reclasseren onmogelijk. Dan kweekt men mensen die gevaarlijk zijn. De straf moet een zin hebben: ons beschermen én zien dat de daders na het vrijkomen geen gevaar meer zijn voor de maatschappij.
De onozelaars die menen dat hogere straffen de misdaad tegengaan dwalen.
In de VS, waar de doodstraf nog bestaat, waar men na een paar kleinere vergrijpen (een drietal) al onherroepelijk levenslang krijgt is de criminaliteit, de recidive, het aantal zware misdrijven veel groter dan bij ons.
In Scandinavische landen, waar bijna iedereen in half open gevangenissen zit is recidieve het laagst.
Men dient goed na te denken, en met cijfers en met wetenschappelijke argumenten te bekijken hoe men criminaliteit aanpakt.
Niet met domme aggressie en wraaklust, zoals een halve wilde.
Slachtoffers van een misdaad hebben er, net zomin als de andere mensen, baat bij dat criminelen hervallen. Men moet dus kijken hoe men hen het beste aanpakt om dit te vermijden. Dit is niet altijd door hen zwaarder te straffen. Een te lichte straf kan vaak minder kwaad dan een te zware: bij een te lichte straf neem men het risico dat een crimineel nog niet is bijgedraaid. Bij een te zware straf mag je aannemen dat de crimineel een gevaarlijker misdadiger wordt dan hij/zij al was.
Men dient zijn verstand hier te gebruiken, experten te laten adviseren, en rechters te laten oordelen in het belang van ons allen, niet enkel geïnspireerd op de wraaklust van enkele debielen.