Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door skaldis
Ik heb ooit twee weken via interim in een klein bedrijfje gewerkt en toen ik de nachtpremie eiste waarop ik recht had hoefde het voor dat bedrijfje niet meer. De arbeiders die vast voor het bedrijfje werkten durfden hun mond niet open te doen.
Als je prijs maakt voor een order en je weet dat je speciaal voor dat order een nachtploeg zal moeten inzetten dan hoor je een nachtpremie in te calculeren. Doe je dat niet en leg je gewoon de sociale wetgeving naast je neer dan ben je een reliqui uit de 19de eeuw. En er zijn nog meer van die reliquiën dan je denkt. En er zijn ook nog veel meer brave onmondige en bange arbeiders dan je voor mogelijk houdt. Die hebben bescherming nodig. Misschien niet direkt een ondernemingsraad maar een comité voor veiligheid of alleszins een verantwoordelijke daarvoor zeker.
|
Dat is ook wat ik zelf ervaar en hoor van anderen. De enige manier waarop we ervoor kunnen zorgen dat de sociale regels, die in België inderdaad dankzij jaren van strijd op een hoog niveau staan, worden gevolgd, is door de arbeiders en bedienden de kans te geven om zich te organiseren en deel uit te kunnen maken van ondernemings- en veiligheidsraden.
Werknemers hebben andere prioriteiten dan werkgevers. Voor de laatste is de winst het belangrijkste, voor de eerste is het belangrijkste dat ze voor hun arbeid een eerlijk loon krijgen, dat ze iets of wat zekerheid hebben over hun inkomen, en dat hun werk in zo veilig mogelijke omstandigheden gebeurt. Die 2 verschillende doelstellingen staan vaak haaks op elkaar, en wie gelooft dat een individuele werknemer het dan kan halen van zijn werkgever die zit er naast. De baas zal met plezier een werkloze binnenhalen om de "vervelende" werknemer te vervangen. Vandaar dat een vakbondsvertegenwoordiging onontbeerlijk is, aangezien de delegees beschermd zijn, en dus zonder angst kunnen onderhandelen.
Aangezien veel grotere ondernemers zich proberen te onttrekken aan de wetten door hun bedrijf op te splitsen in kleinere business units, die elkaar inderdaad factureren, is het logisch dat de vakbonden strijden om ook in kleinere ondernemingen hun rol te kunnen spelen.
Dat dit een doorn in het oog is van de ondernemers en de aandeelhouders is logisch, en sommigen kunnen beweren dat de vakbonden de concurrentiepositie van de bedrijven ondermijnen. Diezelfde mensen zullen toch moeten toegeven dat er grenzen zijn aan winstbejag. Kinderarbeid bijvoorbeeld, dat was heel winstgevend in de tijd, maar intussen is dit gelukkig bij wet verboden. 100 jaar geleden zouden de kapitalisten nog woedend geweest zijn tegen iedereen die kinderarbeid in vraag dierf te stellen...