Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door strider
Het principe van zelfbeschikking vindt zijn politieke grondslag in de vredesconferentie die plaatshad in Parijs na de 1° wereldoorlog. Er moest gewerkt worden aan een vredesregeling die een nieuwe orde mogelijk maakte. Doelstelling: vermijden dat zoiets nog eens kon gebeuren. De oorlogsvoerende landen hebben toen maanden vergaderd en hun besluiten verzegeld in het Verdrag van Versailles. Wilson, president van de VS (toen nog lang niet de wereldmacht die ze nu zijn) presenteerde een zgn. 14 puntenplan voor de hertekening van de kaarten (India, Palestina, West-Europa, Australie, Japan, China, al die betrokken landen in WO1 moesten een vredesregeling vinden voor het conflict). Het principe van de zelfbeschikking was er één van. Reeds snel dook de moeilijkheid op van de definiëring en catalogisering van een gebied. Is kosovo albanees of servisch? Wat neem je in overweging: de taal? De religie? Hoeveel mensen van een bepaalde origine moeten er wonen om te beslissen dat een gebied tot de ene, dan wel tot de andere natie moet behoren? En hoe lang moet men er al wonen om mee te mogen stemmen als je een referendum zou organiseren? Speelt de origine (religieus, taalkundig of cultureel, of wat...) een rol of is het de eigen keuze van de betreffende inwoner? En als het de origine is, hoe ver ga je dan terug? Tot op het punt in de geschiedenis waarop je eigen standpunt gestand gedaan wordt?
|
De problemen die je aanhaalt zijn reëel, maar ze duiken alleen op als je de vage begrippen van "volk" en "natie" gebruikt - verzameltermen dus; en dan is de vraag wie er tot welke verzameling hoort.
Maar waarom zouden we iemand moeten reduceren tot zijn "verzameling"? Want mensen horen tot verschillende verzamelingen natuurlijk, zoals je zelf aanhaalt: religie, taal, origine, maar evengoed beroep, hobby's... en het kan alleen maar voor problemen zorgen om dat allemaal te willen reduceren tot iets als "natie".
Daarom is volgens mij het enige houdbare standpunt, dat iedereen het recht moet hebben om uit de staat te stappen (recht op secessie). Als meerdere mensen dan tegelijk van dat recht gebruik maken, omdat ze zichzelf als een volk beschouwen, dan is ons probleem van catalogeren meteen opgelost: ze hebben dan zichzelf gecatalogeerd, als het ware.
Het is jammer dat mensen nog steeds menen dat ze het recht hebben om over anderen te moeten bevelen, zoals de Serviërs m.b.t. Kosovo, blijkbaar.