Zinloos geweld in Menen: Jeroen
Indien je van Menen bent, dan ken je Jeroen.
Jeroen is de zoon van een vriend. Maar ik kende Jeroen voor ik met hem bevriend geraakte. Van ’t Schippershof.
Hij stapte er binnen, “onze” Jeroen, en gaf iedereen een hand. Deed een babbeltje met de mensen die hem kenden, en lachte vriendelijk naar alle anderen.
Jeroen is een grote jongen. Ik weet niet precies hoe oud hij is. Toen ik hem eerst zag was hij een jaar of vijfentwintig, nu is hij rond de dertig. Maar Jeroen is niet zo oud vanbinnen. Hij is wat ze “simpel” noemen. Maar toch niet overdreven simpel.
Jeroen is helemaal niet geestesziek. Hij is een volmaakt gezonde jongen in een solide mannenlijf. Hij trekt zijn plan: hij gaat werken in een speciaal centrum, waar hij fysieke arbeid verricht. Hij gaat alleen op stap omdat hij de mensen graag ziet. Hij kan telefoneren en reist zelfstandig met de trein. Zoals een stevige knaap.
Aan zijn taal hoor je dat hij wat jonger is dan hij eruit ziet. Ingewikkelde dingen: daar gaat hij niet op in. Als je hem moeilijke vragen stelt dan begrijpt hij ze niet, maar hij zal je dan altijd gelijk geven. Jeroen doet nergens moeilijk over.
Jeroen is altijd opgeruimd. Hij mag al eens een glas drinken: hij wordt daar alleen maar plezant van. Alhoewel hij er een stevige knaap uitziet is hij absoluut niet gewelddadig. Geweld is iets dat hij niet kent, niet begrijpt. Hij wordt ook niet kwaad.
Nooit: als hij niet op tijd eten krijgt (dat is een must bij Jeroen) dan klaagt hij, en is hij duidelijk heel ongelukkig. Maar hij zal nooit dreigen, nooit roepen, nooit één vinger tegen iemand opheffen. Wan Jeroen is de zonnestraal van Menen: de glimlach van de straten waarover hij loopt. En iedereen in Menen zegt “Goed dag Jeroen” en meent het.
In de zomer speelt hij op de speeltuinen met de kinderen van zijn leeftijd. Die zijn dan fysiek wat jonger en kleiner, maar mentaal komen ze goed overeen. En natuurlijk hebben die ontzag voor Jeroen die een stevige knaap is!
Hij vindt dat leuk. Hij doet sport, gaat zwemmen en probeert wat te vermageren. Maar ik denk dat hij dat eigenlijk doet om zijn ma plezier te doen.
Zo’n grote jongen noemen we een gehandicapte. Hij heeft inderdaad wat hulp nodig. Om te zorgen dat hij met zijn paperassen in orde is. Dat hij wat begeleid wordt in het leven. Maar het is geen lastige gehandicapte, noch voor zijn ouders, noch voor zijn omgeving: hij bezorgt eigenlijk niemand last en levert veel vreugde op door zijn goed karakter en zijn aangeboren vriendelijkheid. Jeroen enerveert je niet, hij charmeert jou. Het is plezant om hem mee te pakken als je ergens naartoe gaat, het is niet hinderlijk of gênant. Hij zorgt er zelf voor dat de mensen direct begrijpen wat er met hem aan de hand is: je moet daar geen moeite voor doen, geen uitleg bij geven. In feite trekt hij perfect zijn plan.
Zoals elk weekend is Jeroen gaan stappen de zaterdagavond. Hij belde naar zijn ouders om te zeggen dat hij gin “aanzetten”. Hij zorgt er voor dat niemand ongerust wordt over hem. Hij heeft wat geflaneerd, een babbeltje gedaan met iedereen die hem kent, een pintje gedronken en is dan langs het Brouwerspark van Menen naar huis gestapt.
Dan zijn vijf kerels hem op het lijf gesprongen. En hebben hem een pandoering gegeven. Jeroen weet niet waarom. Hij heeft zich niet verweerd, want dat kan hij niet.
En met een bebloed gezicht is hij naar huis gewandeld en in zijn bed gekropen.
Hij dacht waarschijnlijk dat hij iets verkeerd had gedaan, dat hij niet begreep, want hij durfde zijn ouders niet wakker te maken.
’s Morgens zag zijn bed eruit als een bloedbad. Het bloed was van zijn hoofdwonde overal verspreid geraakt over zijn hoofd en zijn bed.
Zijn ouders brachten hem naar het ziekenhuis waar men de wonde genaaid heeft, zes draadjes, en zijn gezicht -helemaal geschramd- hebben verzorgd.
Dan zijn ze naar de politie gegaan. Veel weet Jeroen niet: het waren vijf kerels en ze spraken Frans. Jeroen praat geen Frans. Meer kan hij er niet over zeggen. Hij is er allemaal heel stilletjes over. Als je iets niet begrijpt kan je er niet veel over vertellen, en je weet dat voor een grote mens die dingen al veel rapper gaan dan je denkt.
En nu zoeken we de mensen die dat Jeroen hebben aangedaan. Die Jeroen hebben zien afslaan, die iets gezien of gehoord hebben rond middernacht in de omgeving van het Brouwerspark op zaterdag nacht (31 maart). Bel naar de politie van Menen als je iets weet, iets gehoord hebt.
Want als Jeroen al in gevaar is door zinloos geweld in Menen: dan zijn we allemaal in groot gevaar. En iedereen die Jeroen kent is het hart er van in.
De pa van Jeroen vroeg me om hier mee naar de pers te stappen. Ik doe dat dus met plezier.