Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove
Of misschien zorgde het etatisme van de leninisten ervoor dat de staat van die bureaucratieën een instrument ter verdediging van haar belangen maakte?
Het is maar een denkoefening.
Anyway, Marx schreef dat de staat een instrument ter verdediging van de belangen van de heersende klasse was. Als hij gelijk had (en laten we aannemen van wel), dan vraag ik mij af: hoe zijn de partij-apparatsjiks de heersende klasse geworden in die "gedegenereerde arbeidersstaten"?
Moeilijke omstandigheden zal je altijd hebben, de leiding van de arbeidersklasse bestaat uit mensen en mensen maken fouten. Misschien kan je beter waarborgen inbouwen in je structuren om een dergelijke degeneratie van de oorspronkelijke idealen en de radendemocratie tegen te gaan. Misschien kan je in dit opzicht meer leren van Bakoenin, Bookchin en de andersglobalisten dan van het verzameld werk van Trotsky.
Marx schreef trouwens ook :"In laatste instantie is de staat niet meer dan een groep gewapende mannen."
Een dergelijke uitspraak lijkt mij toch moeilijk te rijmen met het etatisme van de leninisten.
Was Marx een utopisch anarchist toen hij het opnam voor de Commune van Parijs?
|
Ik vind je stelling wat geforceerd hoor. Allé, waarom zou het citaat van Marx niet te rijmen zijn met de verder ontwikkelde rol van de staat door Lenin? In een jonge arbeidersstaat zijn degenen die de staat vormen en organiseren toch ook degenen die van de klasse het mandaat gekregen hebben om haar belangen, in laatste instantie gewapend, dag in dag uit veilig te stellen?
Ik kan het niet opmaken uit dit kort stukje commentaar van jou, maar op het eerste gezicht zie ik wel wat burgerlijke misvormingen aan je visie over de staat. Voor mij bestaat een arbeidersstaat in de eerste plaats uit een verzameling van verkozen verantwoordelijken die de dagelijkse leiding van het land op zich nemen. Er zit dus een sterke vorm van centralisme in, om enerzijds efficiënt de aanvallen van de onteigende burgerlijke klasse af te staan, en anderzijds de herorganisatie van een samenleving, die voordien geleid werd door een centrale bureacratische leiding bij gratie van de burgerij, voor te bereiden op een klassenloze en staatloze maatschappij.
En zolang je staat bestaat uit mensen die fundamenteel dezelfde materiële belangen hebben als de gehele klasse, is er geen reden voor hen om de ontwikkeling van bureacratieën te bevorderen. Immers, dan stel je dat de arbeidersklasse objectief belang heeft bij de ontwikkeling van bureacratieën, wat absurd is om voor de hand liggende redenen.
En ik zou nog willen opmerken dat je véél te licht gaat over "de moeilijke omstandigheden die je altijd zal tegenkomen". De Russische revolutie kon pas slagen wanneer de internationale revolutie uitbrak, wat niet gebeurde. Rusland was een economisch en cultureel sterk onderontwikkeld land, waar er nog feodale elementen aanwezig waren. Tekorten verdelen waardoor iedereen tekort heeft, is ook voor een arbeidersdemocratie een onhoudbare situatie. En dan moet je nog de oorlogssituatie mee in kaart brengen. Van bij het begin was de prille sovjetstaat een arbeidersstaat in crisis: grote tekorten op vlak van de basisbehoeften tesamen met de culturele achtergesteldheid maakte het voor opportunisten en ex-functionarissen uit het tsarisme gemakkelijk om de arbeidersdemocratie te ondermijnen, de staat om te vormen en de controle over de economie te verwerven.