Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Patriot!
Citaat:
Condoom met chocoladesmaak (05/12/03)
Humo van 25/11 jongstleden was zo vriendelijk om voor zijn lezers op de voorpagina een condoom met chocoladesmaak aan te brengen. Op die voorpagina prijkte ook de foto van Freya Van den Bossche waarvan men de tanden dusdanig had bijgewerkt en bijgekleurd dat de suggestie niet mis te verstaan was: deze dame maakt veelvuldig gebruik van het aangeboden attribuut. Waarschijnlijk gebeurde dit buiten het medeweten van de betrokkene om. En welke kniesoor zou er nu zeuren over zo'n spitante geestigheid? Ondergetekende dus.
Ik herinner mij nog dat Humo vele jaren geleden ongevraagd een vakantiefoto van VRT-journaliste Martine Tanghe publiceerde, als een pinup-girl stond ze in bikini op de voorpagina. Mevrouw Tanghe voelde zich daardoor echter in haar waardigheid aangetast, waarna Humo als wiedergutmachung dezelfde foto weer op de voorpagina publiceerde maar dan met een zedige jas om al het eerder onthulde te bedekken. Ik had gehoopt dat mevrouw Van den Bossche op een gelijkaardige manier zou reageren. In Humo van 2 december jongstleden staat er echter geen enkele afkeurende reactie. Kennelijk vond niemand het dus opmerkelijk dat een lid van de federale regering op een dergelijke manier te kijk wordt gezet.
Eén en ander toont mijns inziens duidelijk aan hoe dun de grens tussen politiek en entertainment de jongste tien jaar geworden is. Eerst kregen we politici die zich via de audiovisuele media een vedettenstatus verwierven en -los van hun inhoudelijk aanbod, als dat er al was- een hoogstpersoonlijk electoraat verzamelden. Vandaag wordt de nieuwe generatie stemmenkanonnen al geselecteerd in functie van hun inpasbaarheid in bepaalde mediaformats: de designerpolitici. Spindoctors speuren het schermpje af op zoek naar nieuw talent.
Ongetwijfeld hebben er in het parlement altijd lieden gezeteld die er om andere redenen terecht kwamen dan hun intellectuele spankracht. En dat is maar goed ook voor de representativiteit van onze vertegenwoordigingsdemocratie. Maar de intrede van de designerpolitiek heeft met waarachtige democratie bitter weinig te maken. Om heel eerlijk te zijn, mijn maag keert als ik zie hoe vandaag de rode loper wordt uitgerold in het kritiekloze infotainment voor politici van de juiste kleur die een mooie lach of een pathetische traan meebrengen. In populaire weekbladen bestaat er geen schroom meer om aan bepaalde, vrouwelijke politici vragen te stellen over de kwaliteit van hun sexleven. Zo weten we sinds kort van Margriet Hermans dat ze op donderdagochtend "sex" in haar agenda noteert. Goed om te overwegen als je in het stemhokje staat.
De grenzen schuiven snel op. Na de jongste verkiezingen werd er een regering gevormd met echte ministers én een subregering met designerpolitici om vooral een aantal staatssecretariaten te bevolken. De bevoegdheden van die laatsten zijn door de band lachwekkend, maar wellicht is het ook niet de bedoeling dat ze echt beleid gaan voeren. Sommigen van hen hebben niet eens parlementaire ervaring of enig ander bewijs van eerder verworven bestuurservaring. En op Vlaams niveau werd na 18 mei niet eens op de Vlaamse verkiezingen gewacht om de regeringsploeg aan te passen aan de nieuwe politieke parameters: out with the old, in with the new! Met het ontslag van Temsamani viel inmiddels de eerste kerstbal aan scherven. Maar niet getreurd, de peilingen van haar partij zijn schitterend en de betrokkene zelf blijft goed in beeld. Meer moet dat niet zijn.
Met de cover van Humo is er weer een grens overschreden: een lid van de regering wordt bij wijze van geestigheid afgebeeld als een ordinaire slet. Is het al zo lang geleden dat gereputeerde weekbladen de kiesheid hadden om zo'n grollen achterwege te laten? Blijkbaar voelt men vandaag aan dat het kan. Het is nu bang -en met enige nieuwsgierigheid, ik ben ook niet van steen- afwachten op de eerste politica in de badpakkenspecial van P-magazine. In landen waar de democratie nog meer vergiftigd is door designerpolitiek en kritiekloze media zaten er wel al porno-actrices in het parlement. Waarop wachten we nog?
De kwaliteit van onze democratie gaat er op achteruit. En in één beweging wordt ook het feminisme onschadelijk gemaakt. De eerste generaties vrouwelijke politici die doorstoten naar de top, waren meestal harde dames die zich vlot staande konden houden in een echte mannenwereld. Ze legden de fundering voor de opmars van meer vrouwen en hopelijk ook voor meer vervrouwelijking van het politieke bedrijf an sich. Dat streven wordt mijns inziens helemaal niet bevorderd door het feit dat nieuwe politica razendsnel electoraal kunnen doorbreken als ze -naast het bezit van vele andere kwaliteiten die ik geenszins in twijfel wil trekken- aan één noodzakelijke voorwaarde voldoen: het visueel behagen van het mannelijk stemvolk.
Auteur:
Bart De Wever
Ondervoorzitter
U wil reageren:
E-post: [email protected]
|
 |
Heeft U soms geen gevoel dat Uw post een zekere inhoudelijke onderbouwing missen?
__________________
Voor eind juli 2001: Verschillende waarschuwingen over dreigende aanslagen.
Eind juli 2001: Hoogst mogelijke staat van alarm bij de CIA.
6 augustus 2001: Bush wordt gewaarschuwd over «voorbereidingen voor kapingen».
7 augustus 2001: Bush vertrekt naar zijn ranch in Texas voor een maandje vakantie.
|