Franneke

Sjoerd Bakker tikte:

> "Volkenrechtelijk mandaat" naar de prullebak, evenals eerder al de
> rechtszekerheid van gewetensbezwaarde ambtenaren. Het regeerakkoord
> van Balkenende IV is minder waard dan een stuk pleepapier. En erger
> nog, wordt er weer een internationale zwarte piet geschapen, die de
> belastingbetaler vele miljarden aan oorlog gaat kosten en de gewone
> man in de straat drommen asielzoekers op gaat leveren. Wanneer wordt
> dit criminele zooitje afgezet?!
>
>
> Gepubliceerd 17:06 10 april 2007
> Bron: Volkskrant.nl
>
> Kabinet mag aanval op Iran steunen

Bizar inderdaad. Hebben ze nou niks geleerd van Irak? Wat denken ze
eigenlijk te bereiken?

Hieronder nog maar eens een column van Colijn van een jaar geleden, waarin
helder uit de doeken wordt gedaan waarom Iran meent zelf te mogen bepalen of
het wel of geen kernenergie wil, en of het inspecteurs toelaat ter controle.

Beloning voor slecht gedrag (18 feb. 2006)

Meten met twee maten is in de internationale politiek heel gewoon. Sterker
nog, het moet soms om de boel een beetje bij elkaar te houden. Maar dan moet
je dat wel góéd doen. Terwijl er alles aan wordt gedaan om Iran van de
atoombom af te houden, wordt die van India bijna gekoesterd. Terwijl Iran
kan volhouden dat het een keurig lid is van het Non-Proliferatieverdrag, is
India dat nooit geweest. Terwijl de eerste atoomproef van Iran nog moet
komen, deed India het in 1974 al. En nu is de regering-Bush ook nog van plan
om India te helpen door het land van nucleaire technologie te voorzien. Hoe
kan dat?

India is een grote pion geworden in het schaakspel. Na de val van de Muur is
Europa voor de VS niet meer het belangrijkste werelddeel. Alles draait om
Azië. China en India worden straks economische supermachten. China is
onlangs door Bush uitgeroepen tot 'rivaal nummer één' op veiligheidsgebied.
Amerika probeert het land daarom in te dammen zoals het dat ook via de
beroemde containment policy met de Sovjet-Unie deed in de jaren van de Koude
Oorlog. In dat kader moet nu India worden gepaaid.

De prijs is niet mis: het Non-Proliferatieverdrag (NPV) wordt op het
offerblok gelegd. Dat verdrag uit 1970 zegt dat er vijf officiële
atoomwapenstaten zijn. De rest beloofde het nooit te zullen worden. Op weg
naar een atoomvrije wereld moesten de vijf haves wel beloven om het
kernwapen rustig in de achterzak te houden, en de have-nots desgevraagd
altijd te assisteren met vreedzame ontwikkeling van kernenergie. Die landen
moesten dan wel inspecteurs van het Atoomagentschap toelaten om na te gaan
of ze die hulp niet misbruikten. Vanzelfsprekend kregen landen die geen lid
waren van het NPV die vreedzame wegenwachthulp niet. Zij werden de nucleaire
piraten. De bekendste zijn nog altijd India, Pakistan en Israël, die nooit
tot het NPV zijn toegetreden en atoomwapens ontwikkelden. Noord-Korea zegde
zijn lidmaatschap in 2003 op en claimt ook een paar kernwapens te hebben.

Dat heeft de wereld altijd hevig betreurd, een bovenwereld en een
onderwereld met kernwapens. De geest is uit de fles, dat kon moeilijk worden
ontkend, maar het was taboe om ook nog eens zaken met de piraten te doen. Op
18 juli verraste Bush de wereld door dat juist wel aan te kondigen. Een
win-winsituatie, beweerde hij. Bush stelde voor om India civiele nucleaire
technologie te bieden, in ruil voor de toezegging van India dat het zich als
een halve NPV-ondertekenaar zou gaan gedragen. Dus voortaan wel controleurs
uit Wenen toelaten tot de civiele installaties, geen kernproeven meer doen
en zelf ook geen atoomkennis doorleveren aan duistere klanten. Op papier een
stap in de goede richting en een buiging voor de realiteit die al dertig
jaar bestaat. Maar, vonden de critici, ook een beloning voor slecht gedrag.
India mag zijn kernwapens houden, zijn militaire installaties blijven
verboden terrein voor de inspecteurs van het Internationaal Atoom Energie
Agentschap en de deal trekt het tapijt onder het Non-Proliferatieverdrag
vandaan. Hoe kun je voortaan Pakistan, Iran, Israël en Noord-Korea en
wie-volgt-landen ervan overtuigen dat zij `fout' zitten? Artikel I van het
NPV zegt duidelijk dat kernwapenstaten landen die de bom niet hebben er ook
op geen enkele wijze aan zullen helpen. Ook de Amerikaanse wet verbiedt dat.
Hoe kun je dan landen die ze tóch via de achterdeur hebben verworven, zelfs
nog in staat stellen om éxtra bommen te maken? Er zit geen waterdicht schot
tussen het militaire en `vreedzame' programma van India en niets verbiedt
India om meer dan de vijftig �* honderd kernwapens te maken die het nu
waarschijnlijk al heeft. Ook wil India zelf uitmaken welke installaties het
vreedzaam (wel inspecteerbaar) en militair (niet inspecteerbaar) noemt. Geen
wonder, zeg-gen de critici, dat Pakistan, Noord-Korea en Iran al hebben
geroepen nooit met minder genoegen te willen nemen. Door het geflirt alleen
al heeft Bush dus een hoop ellende veroorzaakt, nog voordat hij India
binnen-boord heeft gehaald. De regering-Bush is wel een beetje onder de
indruk van die kritiek en wil dat India meer garanties geeft. Begin maart
reist Bush naar New Delhi en dan wordt het spannend. Maar op het hel-lende
vlak is geen weg terug meer. Het Non-proliferatieverdrag is ontheiligd.