[Kristof Bossuyt]

Ik besef dat deze gevoelens bij velen leven, ik zal zeker niet ontkennen dat alles nog beter kan. Anders zou ik zelf niet aan politiek willen beginnen, ik begrijp ook dat men niet altijd te vinden is voor de voluntaristische aanpak van de Premier, die hoge, ambitieuze doelstellingen vooropstelt. Maar eerlijkheidshalve hebben we de 200.000 jobs gehaald, vermoedelijk niet; maar zijn 170.000 jobs niet nog altijd 170.000 jobs meer dan O jobs. Is er al dan niet een belastingsverlaginge gerealiseerd, jazeker. Maar de wielen van de overheid draaien traag en men voelt het effect niet onmiddelijk na het aankondigen van een dergelijk maatregel aan. De begroting is in evenwicht, al dan niet met kunstgrepen. Dit gebeurde ook in het verleden, niets nieuws onder de zon. Maar dit wordt nu wel buitenproportioneel belicht door een partij die vroeger dit zelf deed, met één verschil een oplopend begrotingstekort. Het is wel onder deze meerderheid eindelijk gezakt onder 100% van het BNP. De economische groei is er momenteel wel en boven het geschatte gemiddelde en is dat niet één van de belangrijkste taken van een regering. Men kan steeds met kommer en kwel afkomen en dit moet ook aangepakt worden. Kan ik u garanties geven, neen. Maar de anderen evenmin. Maar bij de liberalen weet u wat onze speerpunten zijn, zoals een welvarende economie, want men kan immers geen sociaal paradijs bouwen op een economische kerkhof. Mijn voorstel is stem op mensen binnen partijen die u vertrouwen kunnen inboezemen. Ieder doet in het stembus wat hij wilt, ik kan enkel in deze voor mijzelf spreken en ik ga ervoor, o.a. omdat ik geloof in een liberaal project.