Wat moeten de linksen lachen!
17.04.2007 14.40u - Vorig jaar leek het in kannen en kruiken: de (rechtse en Vlaamsgezinde) liberaal Jean-Marie Dedecker zou de linkse VLD eindelijk verlaten en de rangen van het Vlaams Belang vervoegen. Met de operatie “Forza Flandria” voor ogen was de partij bereid hem een verkiesbare plaats op de senaatslijst te geven. Net als bij de overkomst van Hugo Coveliers, Bruno Valkeniers en Rita De Bont zou dit de verwezenlijking van een groot rechts front in Vlaanderen weer een stap dichterbij brengen.
Alleen bleek Jean-Marie inderdaad niet de ’gemakkelijkste’. Hij had nog enige verzuchtingen inzake onze Kamerlijst en verkoos uiteindelijk liever voor zichzelf te rijden. Wat natuurlijk zijn goed recht is.
Net als dat zo is voor Jurgen Verstrepen. De zelfverklaarde kampioen van de
freedom of speech had het trouwens altijd al moeilijk met structuren en dat was tijdens zijn kort verblijf bij het Vlaams Belang niet anders.
Persoonlijk heb ik altijd achting voor vrijdenkers als Dedecker en Verstrepen. Wij delen bovendien voor minstens driekwart dezelfde politieke ideeën (hetgeen ondermeer bleek na lezing van het boek van Dedecker en nadat ik met o.a. Verstrepen op bezoek ging naar de woonst van wijlen Pim Fortuyn).
Alleen moet een van hen mij eens uitleggen hoe zij door hun keuze ook maar een millimeter dichter bij hun politiek doel komen: een zelfstandig Vlaanderen zonder Waalse bemoeienissen en een beleid dat ons verlost van kwalen als de immigratie-invasie, de sluipende islamisering, de schrijnende onveiligheid, het bijna communistische overheidsbeslag, enzovoort.
Ondertussen lachen de linkse zetbaasjes in Noord-België niet weinig in hun vuistje. Zij vormen een minderheid in Vlaanderen, maar blijven oppermachtig door de rechtse verdeeldheid.
Aangezien ik hoffelijk wil blijven, zal ik de keuze van Dedecker en Verstrepen maar als ‘niet bepaald zinnig’ omschrijven.
www.filipdeman.be