[solidarnosc]

De Belgische regering (en helaas ook grotendeels ook de vakbonden, althans de leiding) doet zeer haar best om het spelletje mee te spelen, lastenverlagingen, fiscale achterpoorten installeren, flexibilisering (denk maar aan de berekening van de arbeidstijd op 6 jaar!), financiële steun voor onderzoek en scholing, etc.... om dan te moeten vaststellen dat het allemaal geen zoden aan de dijk zet. Meer dan 10.000 banen zijn verloren gegaan de laatste 10 jaar en binnenkort komen daar nog een paar duizend bij, om nog te zwijgen van de banen die gesneuveld zijn bij de onderaannemers. Het is alleen wat frustrerend te moeten lezen in de media dat het de schuld is van de vakbonden die (nog) te weinig zouden toegeven, van de overheid die de lasten te weinig zouden verlagen etc... De enigste die altijd buiten schot blijven in dit verhaal zijn diegenen die de beslissingen nemen wat ik toch vreemd vind. De arme multinationals en topmanagers en de stoute arbeiders.

Nu de traditionele partijen zullen reageren zoals ze altijd reageren. Schande roepen om vervolgens nog meer cadeaus te beloven. Na Renault hebben ze helemaal geen lessen getrokken maar hebben ze het spel blijven meespelen alleen hadden ze moeten weten dat multinationals niet spelen volgens de regels maar de regels maken.

PS. Het is ook wat ironisch uiteraard dat de hoofddelegé van het ABVV van Opel in Antwerpen net een redelijk prominente plaats heeft gekregen op de lijst van SP.a net als de hoofddelegé van Vorst. Ik dacht dat een verwijt van de vakbodensleiding naar klein-links altijd was dat ze hun politiek organisatie wensten uit te bouwen op de ellende van "hun" leden... Idem voor Inge Vervotte voor CD&V. De enigste mensen van de vakbonden die tegenwoordig in het parlement raken zijn zij die aan het hoofd stonden van de vakbond op een moment dat duizenden van hun leden op straat werden gegooid.