[Dimitri]

Oorspronkelijk geplaatst door evilbu

Maar het blijft toch zo dat de Antillen niet zijn als bijvoorbeeld de "Keys" ten zuiden van Florida, waar men met de wagen even snel een bezoekje brengt aan iemand op een ander eiland (of met de boot ). Zijn er nooit ergens stemmen opgegegaan om de Antillen als volgt op te splitsen gewoon :ABC langs een kant, Saba en Sint-Eustasius aan de andere kant, elk 1 land binnen het Koninkrijk.
Welke relaties kunnen er nu zijn tussen Bonaire en Saba bijvoorbeeld?

Geen. Daarom krijgen alle eilanden ook een eigen status.

Kijk, vroeger waren de Antillen maar een van de vele koloniën, dus werden ze voor het gemak samengevoegd tot een geheel. De Antillen waren ook vrij onbelangrijk, want tot de jaren 1920/1930 de enige kolonie die nooit geld had opgeleverd. Ze kostten Nederland alleen maar geld! De enige functie was die van handelscentrum voor de slavenhandel (Curaçao en Sint Eustatius) en wat kleinschalige plantage en delfstoffenwinning (bijv. zout op Bonaire), meer niet. Ook was Sint Eustatius in de onafhankelijkheidsstrijd van de VS de enige vrijhaven die de Amerikanen erkende en toeliet, tot groot ongenoegen van de Britten overigens. Toen eind 18e eeuw de slavenhandel verboden werd en de VS onafhankelijk werden, viel die rol weg. Koning Willem I probeerde er vrijhavens van te maken, maar dat werd geen succes, want er was geen behoefte meer aan in de regio. Hij besloot trouwens ook, om kosten te besparen, om Suriname en de Antillen samen te voegen tot een kolonie. Ook dat was geen succes en de Antillen kregen al vrij snel hun eigen status, onder de veelzeggende naam Kolonie Curaçao en Onderhoorigheden. Met andere woorden: Curaçao en nog wat andere prutseilandjes waar we niks mee kunnen. Pas door de ontdekking van olie in Venezuela en de bouw van olieraffinaderijen op Curaçao en Aruba (wat veiliger dan Venezuela zelf) in de jaren 1920 konden de Antillen voor het eerst in de geschiedenis zichzelf bedruipen. In die tijd van economische voorspoed kregen de Antillen vanaf eind jaren 40 en definitief in 1954 hun autonomie, anders waren ze misschien meteen al bij Nederland gevoegd als twaalfde provincie. Maar toen al leefde bij Aruba de wens voor autonomie en wilden ook de andere eilanden zoveel mogelijk zelf te zeggen hebben. Dit wordt in de politiek het 'insularisme' genoemd: men is alleen geïnteresseerd in het eigen eiland en kijkt niet veel verder dan de eigen kust. Een hechte eenheid zijn de Antillen dus nooit geweest. Nu de aandacht van de Nederlandse politiek door de onafhankelijkheid van Suriname volledig op de Antillen gericht is, hebben de kleine eilanden eindelijk voor elkaar gekregen dat ze allemaal een eigen status krijgen.

Je voorstel om ABC samen en SSS samen te voegen, zal door dat insularisme dus nooit werken. Op Aruba moeten ze niets hebben van Curaçaose inmenging, ze zijn veel te blij dat ze daar sinds 1986 van af zijn. Een tekenend voorbeeld is, dat men het niet eens kon worden over een gezamenlijke spelling voor het Papiaments, de volkstaal die nergens anders in de wereld gesproken wordt dan op de ABC-eilanden. Vroeger werd de spelling geheel op het Nederlands gebaseerd (bijv. Amigoe, de naam van de Nederlandstalige krant, of Proklamasjon in vertaalde berichten van de koloniale overheid), maar dat voelde nogal onnatuurlijk aan. Aruba wilde een op de etymologie gebaseerde spelling die meer bij het Spaans aansluit, Curaçao een meer op de fonetiek gebaseerde spelling die dichter bij de Nederlandse spelling blijft. Resultaat is dat er voor deze piepkleine taal nu twee officiële spellingen zijn, de Arubaanse en de Curaçaose (die ook op Bonaire gebruikt wordt). Op Aruba heet de taal "Papiamento", op Curaçao en Bonaire "Papiamentu" en in het dialect van Bonaire "Papiamen". Voor een woord als "proklamasjon" schrijft men op Aruba "proclamacion" en op Curaçao "proklamashon".

Maar dat is niet hetzelfde, want de beslissingen van de Staten hebben geen enkele invloed op het leven in Nederland, terwijl de beslissingen in Den Haag wel een invloed hebben op die eilanden.
Maar om voor zo een relatief laag aantal inwoners twee parlementen te maken , een voor Nederland, en een voor het hele koninkrijk (waar dan wel iedereen voor mag meestemmen) lijkt me een kostelijke grap.

Zoals ik al eens zei, Nederland heeft Suriname en de Antillen destijds de keuze gelaten tussen ofwel een gegarandeerde ministerspost ofwel een gegarandeerd aantal zetels in de Tweede Kamer. Men heeft voor de ministerspost gekozen. Maar daardoor is een constructie ontstaan die inderdaad moeilijk democratisch te verantwoorden is.

Eigenlijk toch raar, dat statuut van gemeente, hoe klein die eilanden ook zijn, er zijn toch ook nog wel dorpen/steden op die eilanden?

Ja, maar ik denk niet dat het efficiënt is om de kleine gemeenschappen nog eens op te delen in verschillende gemeenten. De Waddeneilanden zijn ook allemaal één gemeente. En in die orde van grootte moet je denken: Bonaire is tweemaal zo groot als Texel, Sint Eustatius half zo groot als Vlieland en Saba zou zelfs maar eenderde van Schiermonnikoog beslaan. Het aantal inwoners is ook vergelijkbaar.

Zoals je op Google Earth kunt zien (Sint Eustatius en vooral Saba is heel mooi in 3D weergegeven, als je inzoomt op het eiland en dan het schuifje van de horizontale balk, rechtsboven in het scherm, naar rechts sleept, krijg je een zijaanzicht in 3D) heeft Sint Eustatius eigenlijk maar één woonkern, Oranjestad. Bonaire heeft er twee, Kralendijk en Rincón.
Saba, nota bene het kleinste eiland, heeft er vier, die allemaal aan de enige weg liggen die over het eiland loopt. Vanaf het vliegveld Juancho E. Yrausquin in het noordoosten, genoemd naar de Antilliaanse minister van Financiën - een Arubaan! - die het in 1960 geopende vliegveld met de kortste landingsbaan ter wereld (er worden op Saba t-shirts verkocht met de tekst "I survived the Saba landing" ) mogelijk heeft gemaakt, zijn de dorpen achtereenvolgens Zions Hill (ook wel Hells Gate genoemd), Windwardside, St. Johns en de hoofdplaats The Bottom, in de 17e eeuw door de Zeeuwen gesticht als De Botte en later verengelst.

Wat bedoel je?

Er komen steeds meer Europese Nederlanders op de Antillen wonen, zeker nu de toekomst binnen het Koninkrijk veilig is gesteld. Op Bonaire bijvoorbeeld schieten de grondprijzen omhoog en ook op Curaçao worden grote villawijken uit de grond gestampt. Saba heeft mazzel, daar kun je gewoon niet veel bijbouwen omdat het reliëf dat niet toelaat. Nu al zijn veel huizen er tegen de helling op gebouwd. Maar op Sint Eustatius is er nog wel ruimte zat. Tja, als Bonaire, Saba en Sint Eustatius straks echt helemaal bij NL horen, is dat natuurlijk een interessante vestigingslocatie voor Nederlanders, bijv. voor gepensioneerden: lekker warm, rustig, mooie natuur (het zijn net de drie mooiste Antilliaanse eilanden, de drie andere zijn grotendeels volgebouwd), vriendelijke mensen, etc.