Er gaan meer en meer stemmen op om de prestaties van een economie te meten aan de hand van parameters die geloofwaardiger zijn dan het simplistische BBP.
Top-economen uit de klassieke school, van Stiglitz tot Stern, willen dat men nu eindelijk eens begint het 'echte' kapitalisme te meten. Dat wil zeggen dat men alle zogenaamde 'externaliteiten' in rekening brengt. Niet enkel de productie, maar ook de destructie die dat systeem overal voortbrengt.
Externaliteiten zoals daar zijn: de vernietiging van de klimatologische balans die wij nodig hebben om te overleven, de effecten daarvan op de natuur (totale destructie van de biodiversiteit die wij nodig hebben om te leven op lange termijn), de vernietiging van de lucht en drinkwater, de vernietiging van miljoenen mensenlevens in kapitalistische oorlogen en genocides, enzovoort.
Meer en meer wordt de neoliberale, neoklassieke economische doctrine verlaten. Die was gebaseerd op een idee dat de economie een non-zero sum game is. Maar daar komt men volledig op terug. Het kapitalisme is wel degelijk een zero-sum game: de uitputting van fossiele brandstoffen waarop het gebaseerd is bewijst dat mooi; ook de vernietiging van de planeet toont dat aan; de motor van ongelijkheid en de geschiedenis van het kapitalisme die genocide na genocide vertoont, geeft dat nogmaals zeer goed weer.
Kortom, het klassieke economische paradigma wordt vandaag volop herdacht.
Vandaag nog in De Standaard een leuk artikeltje over hoe dom het BBP als meetcriterium is. Vergelijk je het simplistische BBP dat Jan-met-de-pet gebruikt met duurzaamheidsindexen, dan ziet ge dat de meest kapitalistische economieën al lang niet meer groeien.
http://www.standaard.be/Artikel/Deta...elId=GHS1B7HSK
Dan ziet ge ook dat Cuba, bijvoorbeeld, een veel sterkere economie heeft.
Hier stond recent een thread met de vraag of het kapitalisme het beste economische systeem is dat er bestaat. Objectief gesproken waarschijnlijk niet, zeker niet nu eindelijk de echte kosten ('externaliteiten') van dat systeem in rekening worden gebracht. Vele economen beginnen te betwijfelen of dat systeem wel het einde van deze eeuw haalt. Er komen immers meer en meer regels en zelfs planetaire en centraal geleide initiatieven op gang die het kapitalisme gaan beheersen en indijken (de prioriteit van de Wereld-Staat boven het kapitalisme dus - planetair communisme kortom; denk aan voortstellen om de Westerse welvaart te herverdelen in het teken van de verschrikkelijke projecties van het recente IPCC-rapport over de effecten van climate change op sociale en economische systemen.)
Kortom, de vraag wordt meer en meer gesteld of een communistisch regime zoals dat van Cuba, dat een hoger duurzaam welvaartspeil heeft dan West-Europa en veel hoger dan dat van de VS, misschien toch niet beter is.
Enfin, we kunnen daarover discussiëren.