Extreem-rechts probeert zich acceptabel te maken in Europa. Om dit te doen zweert men onder andere het fascistische verleden af, en zoekt men toenadering tot de Joodse gemeenschappen in eigen land, en tot Israel in het buitenland. Zo ook Filip De Winter, kopman van het VB (Vlaams Blok), een tijdje geleden in Antwerpen, naar aanleiding van de rellen met het AEL en de betoging te Brussel voor Palestina.
Nu ook Fini, voorzitter van AN (Alleanza Nazionale) en vice-premer in de centrum-rechtse regering van Italie onder leiding van Berlusconi. Als reactie brak A. Mussolini, kleindochter van, met de AN, en richt ze waarschijnlijk een nieuwe partij op, MSI (Movimento Soziale Italiana), de voorloper van de AN en ontstaan uit de na-oorlogse fascistische overblijfselen.
Beiden zweerden hun extreem-rechts verleden af, en beide zoeken toenadering tot hun "aartsvijanden" om dit te onderstrepen.
Wordt vervolgd?
Is dit een Europese tendens, of blijft het bij deze twee voorbeelden.
Is dit een schijnoperatie, of weldegelijk gemeend?
__________________
« Ciò che ci divide non è il fatto che noi non troviamo nessun Dio, né nella storia, né nella natura, né dietro la natura, - ma che quello che è stato adorato come Dio noi non lo troviamo affatto "divino", ma al contrario pietoso, assurdo, dannoso, non solo perché è un errore, ma perché è un crimine contro la vita... »
(Friedrich Nietzsche)
|