Sommigen op dit forum geloven tot op de dag van vandaag wat het leger van de VS hen voorkauwt. Of het nu gaat om de massavernietigingswapens van Irak die alleen bestaan in Rumsfeld zijn fantasie, de banner met 'mission accomplished' die voorbarig de overwinning claimde, de plastic kalkoen die Bush zijn troepen aanbood of het omverwerpen van het standbeeld van Saddam, sommige mensen nemen alles wat het Pentagon hen aanbiedt voor waar aan.
Het is zeker waar:
you can fool all the people some of the time, you can fool some of the people all of the time, maar je kan nooit alle mensen de hele tijd voor de gek houden, hoe mooi de verhaaltjes ook zijn.
Twee mooie verhaaltjes werden voor een onderzoekscommissie van het VS congres ontkracht. Verhalen over heldenmoed, opofferingsgezindheid en ware doodsverachting. Het blijken leugens.
We herinneren ons zeker het verhaal van Jessica Lynch, de vrouwelijke soldaat die in een Irakese hinderlaag was gevallen, tegen beter weten in haar magazijn leegvuurde op de vijand tot ze door vijandelijk vuur werd uitgeschakeld, daarna gekidnapt door Irakezen zonder moraal of fatsoen en op de koop toe werd verkracht. Kort daarop werd ze - zo wil de mythe - door heroische medestrijders bevrijd uit de klauwen van de barbaren die haar gevangen hielden in een zwaar bewaakt gevangenenkamp.
Stuff movies are made off...
De realiteit is - zoals zo vaak - een pak minder prozaisch. Jessica Lynch verklaarde voor de onderzoekscommissie dat ze nooit een schot gelost had. Ze was het slachtoffer van een banaal verkeersongeluk en door de Irakezen naar een ziekenhuis gebracht waar ze prima zorgen kreeg toegediend. Het leek er geenszins op Abu Ghraib, ze hoefde geen jutten zak over haar kop, kreeg geen electroden in haar kut en ze moest al evenmin naakt op een hoopje andere gevangenen liggen om te doen alsof ze seks hadden ter lering en vermaak van haar sadistische bewakers.
Meer nog: de dokters en verpleegsters hadden getracht haar over te dragen aan VS-soldaten aan een chekpoint maar moesten vluchten toen die soldaten zonder waarschuwing of reden op hen begonnen te vuren.
Het verhaal van Pat Tillman is hier minder bekend, maar het is in zijn propagandavorm zeker even ontroerend en inspirerend als dat van Jessica.
Pat Tillman was een beroemde football speler. Na 11 september liet hij een miljoenencontract in de NFL voor wat het was en meldde zich vrijwillig om in Afghanistan de strijd aan te binden met den vijand,
whoever he may be.
Het is de man slecht bekomen. Volgens de officiële versie stierf Tillman in een poging om medestrijders van het 75ste Ranger regiment te redden die in een hinderlaag terecht gekomen waren. Tillman zou zijn medesoldaten opgeroepen hebben om de vijand aan te vallen, hun positie in te nemen en zichzelf tot doelwit van hun vuurkracht te maken opdat zijn kameraden zouden kunnen ontsnappen. In die heldendaad werd hij het slachtoffer van vijandig vuur maar redde effectief het leven van talloze soldaten. Hij kreeg voor zijn heldendaad de Silver Star.
Helaas, ook van dit verhaal klopt geen yota. Tillman werd doorzeefd door
friendly fire van soldaten die totaal de kluts kwijt waren en niet eens wisten waar ze zich bevonden.
De overheid vond het niet alleen belangrijk om de ware toedracht stil te houden, ze voedde de pers ook in beide gevallen met verhalen die mythische proporties aannamen en alleen maar fungeerden als praat voor de vaak: de spannende belevenissen van G.I.Joe, de opofferingsgezindheid van de doorsnee Amerikaan, avonturen op avonduren.
Maar de leugenfabriek ging nog verder, zo getuigt Pat's broer Kevin voor de onderzoekscommissie. De familie werd belogen, al wist het opperbevel al zeer snel de ware toedracht van het verhaal. Bovendien vonden ze het nodig om de man zijn kledij en kogelvrijevest te vernietigen omdat ze getuige waren van de soepelheid waarmee men op de hoogste echelons met de realiteit omspringt.
Kevin Tillman was voor de commissie niet bepaald zacht voor de machthebbers en woordvoerders. Zo stelde hij dat het leger had getracht "to hijack his virtue and legacy". En hij weet ook waarom dat gebeurde: "This freshly manufactured narrative was then distributed to the American public and we believe the strategy had the intended effect: it shifted the focus from the grotesque torture at Abu Ghraib and a downward spiral of an illegal act of aggression to a great American who died a hero's death.
We believe this narrative was intended to deceive the family but more importantly the American public."
Kevin Tillman - zelf soldaat die ook in Afghanistan vocht en kort na de dood op de plaats van het gebeuren was, werd ter plaatse door zijn oversten voorgelogen.
Wat aan beide verhalen verbaast is niet zozeer dat het leger, het Pentagon en Amerikaanse politici mist en propaganda spuien. Dat kan je van hen verwachten. Ze hebben sinds 11 september weinig anders gedaan. Wat wel verbaast is dat de massamedia die fantasietjes uit de leugenfabriek klakkeloos overnemen en over volle voorpagina's pleisteren alsof het belangrijk nieuws zou zijn, gebaseerd op feiten; dat de masamedia er ellenlange reportages aan besteden, het verhaal tientallen uren coveren, 'specialisten' interviewen en daarmee - zonder de feiten te checken - tot niets anders verworden dan de open riool van het Pentagon.
Als de waarheid ten slotte bovenkomt, dan vind je die in dezelfde media niet terug of het zou op pagina 14 in een klein collometje moeten zijn.
Beide verhalen maken duidelijk dat het VS-leger, het Pentagon en de VS-regering op geen enkel moment en in geen enkele mate betrouwbaar zijn. Liegen en bedriegen zijn voor hen wapens als kruisraketten en bunkerbusters. Alleen worden de eersten ingezet tegen de eigen bevolking, de laatsten tot nader order enkel in het buitenland.