Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Meryem Almaçi
Groen! wil zeker geen splitsing van België of bijvoorbeeld van de sociale zekerheid. Ik ben – net zoals mijn partij- voorstander van solidariteit en samenleven. Ik ben meer concreet voor een hervorming van de staat als dat leidt tot meer doorzichtigheid, meer rechtvaardigheid en meer democratie. Ook willen we gerust meepraten over een regionalisering van het arbeidsmarktbeleid. Maar niet als dat leidt tot nog meer schrappingen van werklozen. Ontwikkelingssamenwerking willen we liever terug op het Belgische niveau brengen.
|
Beste Meryem
Goedenacht! Tiens, ik dacht dat er een belangrijk element
federale ontwikkelingssamenwerking was?
Soit, ik heb een klein vraagje toe te voegen aan je antwoord op de opener van dit onderwerp. Laat me even op voorhand zeggen dat ik geen Vlaams-nationalist ben , en ook niet per sé een voorstander ben van een onafhankelijk Vlaanderen (voor mijn part is het de stadstaat Antwerpen), maar dat ik wel een bedenking heb als je zegt "solidariteit".
Dat lijkt namelijk een goochelwoord te worden. Vernoem het, en je krijgt alle schijbare legitimiteit - want ageer je er tegen, dan ben je "niet solidair", en dat staat gelijk aan zowaar asociaal gedrag, egoïsme en nog meer van die emotionale zaken die met methodologie niets te maken hebben. Maar goed, wat maakt die solidariteit met Wallonië zo belangrijk? Als Antwerpenaar ligt Nederland niet ver: waarom geen solidariteit met Zeeuws-Vlaanderen? Of Picardië? Of Wessex?
Je kunt dan geschiedkundige factoren aanhalen en de arbitrairheid van grenzen ("je kiest je buren niet" of beter "je kiest je buren in de appartementenblok die België is niet"), maar dat kun je evenzeer van economische (Benelux bijvoorbeeld), sociale (Hoogstraten - Baarle-Hertog, Noord-Fransen werkend in het Kortrijkse &c) en andere zaken zeggen?
Wie bepaalt eigenlijk met wie we "solidair moeten zijn"? Ik wil vooral solidair zijn met degene die ik met mijn centjes zou willen geholpen zien.
Met vriendelijke en beleefde groeten
lombas