[ministe van agitatie]

Het monument is inmiddels weggehaald, temidden zware rellen.

Eigenlijk is het een bizarre vorm van geschiedsvervalsing die in diverse voormalige socialistische landen heeft plaatsgevonden.

Tijdens verschillende bezoeken die ik voor en na '91 aan de Sovjet-Unie, Oost-Duitsland, Hongarije en Tjechoslowakije heb gebracht, is me wat dat betreft iets bijzonders opgevallen.

Zo hebben de communistische regimes zich nooit bezondigd aan dit soort 'beeldenstorm' of geschiedsvervalsing. Beelden van religieuze of nationalistische figuren - hoe duister hun bijdrage aan de geschiedenis ook - zijn in de meeste van die landen na de overwinning van de communisten gewoon blijven staan. Zo had je in Moskou en Leningrad beelden van Tsaren en Papen, burgerlijke kunstenaars, Tsaristische generaals, etc. Onaangeroerd zijn die onder het communisme gewoon blijven staan.

Ik vind het niet onbegrijpelijk dat na de contrarevolutie beelden van Lenin en Stalin in veel voormalige communistische landen zijn weggehaald. Enerzijds stonden er overdreven veel en anderzijds gaat het om buitenlandse (zeg maar 'volksvreemde') staatshoofden.
Los van wat ik zelf vind van Lenin en Stalin hun bijdrage aan de geschiedenis, heb ik dus begrip voor de grote kuis die er gehouden werd.

Waar ik echter geen enkel begrip voor kan opbrengen, is de geschiedsvervalsing waarvan je de meest extreme voorbeelden terugvindt in Hongarije. Daar werden niet alleen de Lenins en Stalins verwijderd maar ook monumenten, beelden en gedenkplaten die met de SovjetUnie niets te maken hebben.

Zo werd het monument voor Bela Kùn weggehaald, terwijl hij nu een typische Hongaarse leider was die een revolutie instigeerde los van de SovjetUnie en lang voor de Tweede Wereldoorlog. Ook gedenkplaten van de strijd tegen de nazi's door het Hongaars verzet werden verwijderd en zelfs een monument voor de strijders van de Internationale Brigades in de Spaanse burgeroorlog.

Dat is je reinste geschiedsvervalsing en dat zal zich op termijn wreken.
In Hongarije is het trouwens tekenend. Daar heeft men beslist de beelden onder te brengen in een openluchtmuseum iets buiten de stad. Als je ernaar toe rijdt, doe je dat via een grote baan waar links en rechts de vestigingen van grote multinationals hun kantoren gevestigd hebben. Je moet een zijstraatje nemen en komt dan in een wat landelijke omgeving met kleine baantjes. 's Avonds zie je daar tussen de vuilzakken en achtergelaten afval de vele prostitués hun lichaam te koop aanbieden omdat hun kut de enige handelswaar is waarmee ze zich een deel van de consumptiegoederen kunnen permiteren.
Er is natuurlijk een helder verband tussen die multinationals, de verplaatste beelden en de prostitués. De monumenten zijn namelijk de materiële uitdrukking van een ideeën- en materiële strijd voor de emancipatie van de mensheid, wat rechtstreeks in tegenspraak is met de belangen van de multinationals. De prostitutie is het gevolg van de gewijzigde krachtsverhouding tussen beide.