Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Meyrem Almaci
Geachte,
uw antwoord toont dat u mijn repliek nergens degelijk wil overwegen. Om niet in oeverloze discussies te verzanden, alleen dit: nergens gaat u in op mijn redenering, u tracht ze alleen te verpletteren met een opsomming van negatieve voorbeelden. Voorbeeld op voorbeeld replyen leidt tot niks, en net zoals bij de discussie rond de talibanisering kan ik enkel de vraag stellen: hebt u een alternatief voor repressie en het onderdrukken van het recht op religie of niet? Ik wil werken binnen dat kader. Als u de mensenrechten wil beknotten door alle moslims over een kam te scheren doet u maar, gelukkig hebben we ene rechtstaat die ook rechten van mensen garandeert. De essentie van het verhaal is dat u over ditn mensenrechtendebat niet wil discussiëren, en dat u elk evernwichtig debat niet wil aangaan. Dus neen, ik ga niet mee in het diaboliseren van 1 geloofsgemeenschap.
Overigens: als iemand die in België geboren is vraag ik u: met welk land en vooral waarom dan, zou mijn band sterker zijn? U insinueert en insinueert zonder dat u mijn achtergrond eigenlijk kent. U mag mij gerust politieke correctheid verwijten, in ben tenminste nog correct in mijn replieken op u: die baseer ik op wat u schrijft, nie op wat ik meen van uw persoonlijke achtergrond te mogen uitvinden.
Met vriendelijke groet,
Meyrem Almaci
|
De essentie van uw betogen is dat u niet wil discussiëren over de draagwijdte van het vage en vooral veel misbruikte begrip" vrijheid van godsdienstbeleving". Ik zeg 'misbruikt' omdat moslims zelf geen vrijheden kennen in de islam. Vrijheid om die godsdienst te verlaten bestaat er niet, tenzij men bereid is risico's te lopen van verstoting, pesterijen tot en met geweld.
Het is dus hypocriet om zich achter dat scherm te verschuilen terwijl de islamitische religie zelf geen vrijheden kent.
Bovendien blijft de vraag of de inperking van de vrijheid op religie als een mensenrechtenschending kan omschreven worden.
De religieuse fanatiekeling kan zich misschien geërgerd, gefrustreerd of ongelukkig voelen bij een inperking van zijn religieuse vrijheid, maar hij zal er heus niet dood van gaan. Vraag is dus of de maatschappij zich moet schikken naar de emoties en overgevoelige tenen van een groep migranten die een wereldvreemde religie en waardenstelsel aanhangen dat voor een groot stuk incompatibel is met het Westerse model.
Vraag is of de maatschappij er zelf maar ruimte voor moet laten.
Mijn antwoord is alvast nee.