LOOOL.
Dit brengt herinneringen terug. :')
Democratisme
Eerste artikel.
Eerst hadden we kapitalisme. Dan hadden we communisme. Dan hadden we de derde weg: het sociaal-kapialisme. Een kapitalisme, waarbij de staat een actieve rol speelt om té grote ongelijkheden weg te werken. Maar waarom geen 4de weg? Het democratisme.
Het principe is heel simpel. Het volk is in staat een bestuur te kiezen voor zijn land. [] Waarom zouden werknemers dan niet in staat zijn te kiezen voor de werkgevers binnen een bedrijf, compleet met oppositie en 'partijen'. [:b] Je zou dat dan groepen kunnen noemen.
Het democratisme kan evenwel enkel goed functioneren binnenin een systeem waarbij er een basisloon is voor elke burger (1000 euro?), gecombineerd met geen lasten op werk, maar op goederen. (wie toevoegt aan de koek, wordt beloont. Wie eraf neemt, betaalt belastingen.)
Het principe is eenvoudig. Werkgevers hebben in de toekomst 2 taken. Winst maken en hun werknemers behouden. Immers, vermits die gemakkelijk van werk kunnen vervangen - indien die meer betaalt of meer verlof geeft of meer werkzekerheid kunnen bieden of ... - is het noodzakelijk dat je werknemers behoudt. De beste manier om dit te doen is door een systeem waarbij er heel de tijd controle is (oppositie) zonder persé naar de overheid te gaan. Als werknemers zelf hun werkgevers kunnen kiezen, is het niet meer dan logisch dat ze de werkgever kiezen die het beste hun interesses vertegenwoordigen. Als werknemers dan kiezen voor een communistisch bedrijf, het zij zo. (de staat zou planeconoieën kunnen uitschrijven, waar bedrijven dan deel aan kunnen nemen. Indien de werknemers er democratisch voor kiezen.)
Het probleem is stemrecht. En wat als werknemers na het niet-verkiezen van hun partij weg verkiezen te gaan, naar een bedrijf die beter bij hun past?
Is dat een probleem? Uiteindelijk zullen alle werknemers dan bij bedrijven zitten die hun belangen het best behartigen. En als er binnen een bedrijf onvrede is, kun je daar nog altijd een 'nieuwe 'groep oprichten en zo oppositie voeren. Het is allemaal zo logisch als het groot is.
Natuurlijk ben ik me er dermate van bewust dat dit niet kan als het niet internationaal (over heel de wereld is). Het moet zeker al Europees, anders is het niet te doen. Maar een tussenoplossing is dat bij een wereld-bedrijf, je zou kunnen zeggen dat de Europese tak dan wordt verkozen, onder een 'regering' die daar nog boven staat. Dan kan die dan 'regeren' binnen de bevoegdheden die hij van boven krijgt.
En hoe zit het met de oprichters van een bedrijf? Zij kunnen dan democratisch buiten gekegeld worden?
Op dit moment is dat de eigenaar van de meeste aandelen. Je zou kunnen zeggen dat er het huidige aandelensysteem een deel waarde verliest. Aandelen nu zijn beleid + winst. Dán is het enkel winst. Als je veel aandelen hebt, zul je meer van de winst profiteren. Als je er weinig hebt, minder. Maar nu sta je ook in voor het beleid. Dán niet. Als je 70% van de aandelen hebt, dan heb je 70% van de winst. (cfr. de eigenaar.) Maar als de 'regering' van een bedrijf te weinig winst geeft aan de aandeelhouders, dan zullen die massaal afhaken. Dat zijn dus de concurrerende belangen waarmee elke bedrijf te maken heeft. Grofweg zou je kunnen zeggen dat in elk bedrijf er 2 partijen zullen zijn. Een werknemerspartij en een bedrijfsleider partij.
De een kan niet zonder de ander en vice versa. Het is niet omdat de werknemerspartij 'aan de macht' is, dat daarom de bedrijfsleider zullen afhaken, omdat die nog steeds een deel van de winst zullen krijgen. En je moet je aandelen natuurlijk ook verkocht krijgen. Een ander voordeel is dat die aandeelhouders niets moeten doen (en dus ook niet verantwoordelijk gesteld kunnen worden voor 'fouten'.) Wel moet er goed overleg worden over hoeveel er geïnvesteerd wordt en hoeveel men terug krijgt. Kwestie van een bedrijf niet de totale afgrond in te duwen. Wat - overigens - ook slecht is voor de werknemers.
En waarom zouden er geen verschillende werknemerspartijen zijn, die verschillende ethische visies hebben? Of verschillende richtingen uit willen? Allemaal mogelijkheden, die diversiteit teweeg kunnen brengen bij het beleid van bedrijven.
Om dit te bereiken zouden we als tussenstap het invoeren van bindende referenda op werknemersinitiatief kunnen invoeren, om bepaalde beleidmaatregelen van de werkgevers te herroepen, om uiteindelijk naar een compleet democratische werking te gaan van bedrijven.
Ik stel u voor. Het democratisme. De derde weg, verder geëvolueerd. Niet de staat moeit zich met de belangen van de werknemer, maar de werknemer zélf.
Tweede artikel
Faq
Waarom zou de 'oppositie' in zo'n bedrijf grote fraudezaken aan het licht brengen? Dan schaadt het toch enkel zijn eigen winkel?
Als er een fraude zaak is, dan is de oppositie eigenlijk al (mede) in de fout, daar hij evenzeer de verantwoordelijkheid heeft om alle contracten en dergelijke te checken. Fraude kan dus - als iedereen zijn werk doet - enkel in een vroeg stadium aan het licht komen. Het is positief om dit aan het licht te brengen, omdat het bedrijf dan niet geschaad wordt. De 'fraudeurs' kunnen dan in een vroeg stadium gearresteerd worden en ze kunnen de schade nog ongedaan maken. Als de fraude vergevorderd is, het zij dan zo. Dan zijn de werknemers ook voor een deel 'in fout', daar zij zélf hun bestuur (en de oppositie) hebben gekozen. En als ze het niet aanstaat, dan kunnen ze nog altijd van werk veranderen.
Kunnen beleidsverantwoordelijken verantwoordelijk gesteld worden voor mis-management?
Ja, dit kan. In bepaalde mate. Natuurlijk niet helemaal. Daar zij ook maar gekozen werden. Ze dienen echter al het loon dat ze in die tijd hebben verdiend integraal terug te betalen. (Of een bepaald percentage ervan.) En ze dienen - indien ze zichzelf gewoon botweg verrijkt hebben - dit ook terug te betalen. Een gevangenisstraf is niet echt nodig, maar dit komt logischerwijze wel op het strafblad. Enkel indien zij het niet kunnen terugbetalen, mogen ze de cel in.
Een dag per 5 euro lijkt me een leuk richtgetal.
Waarom is zo'n beleid beter dan het huidige alternatief;
Omdat het enerzijds zorgt voor minder efficientie door minder overheidsinmeninging. In elk bedrijf wordt het beleid bepaalt door de werknemers, die dus zelf verantwoordelijk zijn voor hun eigen gedrag. En de investeerders kunnen kiezen in welk bedrijf ze geld pompen. En als ze dat bedrijf niet meer vertrouwen, dan trekken ze hun geld terug. En als ze ook het beleid in dat bedrijf willen verzekeren, dienen ze 'gewoon' verkozen te worden. En ergens is het logisch dat de grootste aandeelhouder, ook vrij betrouwbaar zal zijn om te verzekeren dat het bedrijf zal blijven voortbestaan. Dus hij maakt veel kans om verkozen te worden - als hij wilt. Tegelijkertijd kunnen werknemers het afbollen indien ze willen. Als het beleid hen niet aanstaat. En uiteindelijk zal in elk bedrijf dan een beleid zijn op maat van zowel aandeelhouder als werknemer.
Ik benadruk. Dit kan énkel in een systeem met basisinkomen, geen belasting op arbeid en een verhoogde btw.
Waarom is overheidsinmening zo slecht?
Omdat het zorgt voor inefficientie. Waarom zou de overheid overal - in elk bedrijf - de boekhouding moeten gaan controleren en kijken of het beleid daar wel is volgens de 'regels' komende vanuit de overheid? De werknemers kiezen zelf hun vertegenwoordigers, dus ze zijn compleet onafhankelijk van de overheid.
De breuklijn arbeid/kapitaal valt quasi volledig in de handen van de werknemers zélf, dus ze kunnen de overheid daar al niet meer van beschuldigen. Zij krijgen een grotere rechtstreeksere verantwoordelijkheid. Tegelijkertijd kunnen mensen een 'wetgeving' op hún maat 'uitzoeken' in elk bedrijf. Iemand die veel meer vakantie maar veel minder loon wilt, dan 'wettelijk' vastgelegd, kan rustig 'zijn' bedrijf uitzoeken. Geen probleem dus.
Verder zou je - eventueel - in elk bedrijf - vanaf een bepaalde grote - in de oppositie nog altijd 1 overheidsverantwoordelijke steken. Die werkt dus dag in dag uit aan de controle van dat ene bedrijf. Ook inzake milieu, en dergelijke is die dan een betrouwbaar persoon. Maar qua arbeiders betalen en dergelijke, moet hij geen rekening houden. Dat moeten ze zelf maar uitzien. Omdat ze daar de mogelijkheid toe krijgen.
Wat is de ideologische redenering hier achter?
Het is allemaal zo logisch als iets. De arbeiders verkopen hun arbeid, voor maximaal salaris en de geen met de productiemiddelen kopen arbeid voor maximale winst voor henzelf. De breuklijn arbeid/kapitaal lost quasi zichzelf op.
Het is een tussenvorm tussen kapitalisme en communisme. Het is geen communisme omdat de productiegoederen in handen van de personen blijven die daar rechtmatig aan zijn gekomen. En het is geen kapitalisme, omdat de arbeiders niet zomaar 'gebruikt' worden. Nee, ze hebben een actieve stem in het beleid.
Elke arbeider krijgt hierdoor een groter zelfbeschikkingsrecht tov de productiegoederen. Groter dan ooit tevoren.
Uit onderzoek blijkt dat democratie in elk land waar het is ingevoerd de welvaart stijgt. En in elk land waar er ook een goede politieke cultuur is, stijgt ook de efficientie en de vooruitgang van het land/beleid. Veel beter dan de oude systemen met 'verlichte despoten' en 'alleenheersers'.
Waarom kan dit niet bij bedrijven?
The end.
____________________
Komt het je bekend voor? :')
(Ik zag verbanden.) Mijn excuses voor foute benamingen/aannames. Het is al een iet of wat ouder artikel. :')