Ex-moslims willen afzweren islam bespreekbaar maken
Comités in diverse Europese landen stellen misstanden binnen de islam aan de kaak
In verschillende Europese landen organiseren ex-moslims zich. Ze willen het debat over ongewenste kanten van de islam van binnenuit aanwakkeren en duidelijk maken dat niet alle migranten moslims zijn.
Door onze redacteur Ahmet Olgun
Keulen/Amsterdam, 18 mei.
Pas nadat zij alle persoonlijke gegevens en het paspoortnummer per e-mail heeft ontvangen, is de Turkse Arzu Toker (55) bereid de journalist uit Nederland te ontmoeten in een café in haar woonplaats Keulen. Sinds Toker in maart als vicevoorzitter van de Zentralrat der Ex-Muslime in Duitsland naar buiten trad, ontvangt ze bedreigingen via e-mail en telefoon. Mina Ahadi (61), voorzitter van de Centrale Raad van Ex-moslims, heeft politiebewaking. Toker weigert die. Voor alle zekerheid heeft ze de gegevens van de journalist doorgespeeld aan de politie.
Sinds de oprichting van de raad, afgelopen maart, worden Toker en haar medebestuursleden benaderd door zielsverwanten uit heel Europa, vertelt Toker. „Europese moslims zweren de islam massaal en openlijk af.” In Scandinavische landen, Groot-Brittannië, Nederland en Frankrijk zijn er pogingen om comités naar het model van de Zentralrat van de grond te krijgen. In Nederland is Ehsan Jami (22) bezig met de oprichting van een comité. „We willen vooral het breken met de islam bespreekbaar maken”, zegt hij. Je wordt geboren als moslim en je wordt geacht zo te sterven. „Je mag van de islam niet zelf bepalen wie je wil zijn.”
Een rondgang langs Europese ex-moslims leert dat het integratiebeleid in hun land voor hen de grote inspiratiebron is om zich te verenigen. „We willen de islam emanciperen, verlichten”, zegt Mina Ahadi. Ehsan Jami wil in Nederland moslims „wakker schudden”, zegt hij. „Door kwesties als homoseksualiteit en de positie van de vrouw in de islam op de agenda te zetten.” Volgens Jami moeten moslims meer zelfkritiek ontwikkelen. „Ze moeten beseffen dat niet alles dat in de koran staat goed is.”
De oprichting van de raad was een noodkreet, zegt Toker in het Keulse café. „We zijn het zat om steeds vertegenwoordigd te zijn door moslimorganisaties.” Zij noemt het voorbeeld van de jaarlijkse Islam Conferentie van de Duitse minister van Binnenlandse Zaken, Wolfgang Schäuble (CDU). „Schäuble denkt dat hij zaken als integratieproblemen en de positie van migrantenvrouwen kan oplossen door een dialoog met moslimvoormannen. Hij denkt dat alle migranten moslims zijn.”
De ex-moslims willen niet alleen het debat over de ‘ongewenste kanten van de islam’ aanwakkeren. Zij willen ook voorkomen dat de vertegenwoordigers van de politieke islam meer macht krijgen in Europese landen en daarbuiten, vertelt Maryam Namazie (41), die in Londen bezig is met de oprichting van een comité van ex-moslims. Namazie maakt de opkomende politieke islam in Groot-Brittannië aan den lijve mee. Werd ze voorheen bedreigd door het Iraanse regime, de laatste jaren zijn haar belagers steeds meer moslims in Groot-Brittannië die geen kritiek dulden.
De opkomst van ex-moslims is het gevolg van het falen van integratiebeleid in Europese landen en de houding van de zogenoemde multiculturalisten – degenen die verdraagzaamheid jegens andere culturen vooropstellen. Zij sluiten de ogen voor de negatieve kanten van de islam, zeggen de ex-moslims. Toker vertelt over een brandstichting in het huis van een Turks gezin in Krefeld. Moeder en enkele kinderen kwamen daarbij om. Tijdens een grote demonstratie daarna werd afkeer jegens neonazi’s geuit. Maar uit onderzoek bleek later dat de man des huizes achter de brandstichting zat. „Je hoorde er niemand meer over”, zegt Toker. Toker acht de multiculturalisten medeverantwoordelijk voor de slechte positie van veel moslimvrouwen in Europese landen.
Volgens Namazie durven de ‘multiculti’s’ geen kritiek op de islam te uiten uit angst dat ze voor racist worden uitgemaakt. Daar hebben ex-moslims geen last van, zegt ze. „We zijn ervaringsdeskundigen, niemand kan ons uitmaken voor racisten.”
In Nederland gaan de grote politieke partijen uit angst voor stemmenverlies voorbij aan de misstanden in de islam, meent Jami. Dat geldt ook voor zijn eigen partij, de PvdA, waarvoor hij in de gemeenteraad van Leidschendam-Voorburg zit. „Veel allochtonen stemmen op de PvdA, vandaar.” Vragen over de reacties van zijn partijleiding op zijn initiatief voor een comité van ex-moslims, gaat hij uit de weg.
De ex-moslims zeggen dat ze zich bewust zo noemen. „We willen provoceren”, zegt Toker. Omdat mensen niet gewend zijn aan moslims die van hun geloof vallen en omdat bekend is dat afvalligen gevaar lopen, levert de titel ‘ex-moslim’ de nodige aandacht op, volgens Toker en Namazie. Namazie, een voormalige Iraanse vluchtelinge, zegt dat ze al heel lang strijdt voor de verbetering van de positie van onder meer moslimvrouwen. Maar pas nu ze de publiciteit zoekt als ex-moslima, wordt zij plat gebeld. Namazie: „Ex-moslim is een erg nuttig label dat maakt dat we ons verhaal makkelijker kwijt kunnen.”
Zo probeerde Toker in Duitsland naar eigen zeggen jarenlang tevergeefs haar opinieartikelen over de onderdrukking van islamitische vrouwen geplaatst te krijgen. Maar toen zij in maart in Berlijn een persconferentie organiseerde om de oprichting van de Zentralrat der Ex-Muslime bekend te maken, moesten ze er twee zalen bijhuren om alle journalisten te kunnen ontvangen. Toker: „Nu kunnen we eindelijk de aandacht vestigen op de punten waar we al jaren voor strijden.”
De raad in Duitsland heeft ongeveer tweehonderd geregistreerde leden en „honderden” aanvragen. Neonazi’s zijn niet welkom.
Het Nederlandse comité in oprichting zegt nu al tweehonderd aanmeldingen te hebben. Volgens Jami zal dat aantal nog flink stijgen. „Ik zie dat er steeds meer moslims van hun geloof raken, ook jongeren.”
Volgens het Zentral-Institut Islam-Archiv-Deutschland leven er 15,9 miljoen moslims in de Europese Unie. Frankrijk telt er 5,5 miljoen, Duitsland 3,3 miljoen, Groot-Brittannië 1,5 miljoen, Bulgarije 1,1 miljoen, Italië en Nederland hebben er allebei bijna een miljoen. Oostenrijk telt ongeveer 350.000 moslims, Zwitserland 330.000.
Moslimorganisaties reageren afwijzend op de oprichting van comités van ex-moslims. Mahmud Askar van de Duitse Zentralrat der Muslime: „Wil je geen moslim meer zijn, dan niet. Zo’n nieuwe raad is helemaal niet nodig.” Volgens Abdullah Haselhoef, de voorzitter van de Nederlandse Moslim Raad, spelen de oprichters van de comités in op ‘angstgevoelens’. „In Nederland zijn mensen vrij om te doen en laten wat ze willen. Het is hier geen onderwerp van discussie. Er zijn heel veel moslims zonder problemen van hun geloof gestapt.”
Bron:
http://www.nrc.nl/binnenland/article712122.ece/Ex-moslims_willen_afzweren_islam_bespreekbaar_maken
-----------------------------------------------------------------
Zo te zien zijn de buurlanden al goed bezig met hun eigen organizaties op te richten. Blijkbaar is het Belgische beleid van kopje in het zand steken zo nefast dat de mensen zich hier zelfs nog niet durven outen.
Nu, gelukkig dat forums zoals Faithfreedom door de Nederlandse organizator van het ex-moslim comité daar regelmatig naar verwijst in de media. En daar vinden zowel Nederlandse als Vlaamse ex-moslims zich terug - samen met hun medestander niet-moslims uit Vlaanderen en Nederland natuurlijk.
Knap staaltje van "over de grenzen heen" samenwerkingsverband ZONDER politieke inmenging, laat staan politiek correcte inmenging!
Wel weer typisch dat Vlaanderen (waarom zou hier Belgie moeten staan?) op het internationale vlak weer moet schitteren door afwezigheid.
Met dank aan het huidige beleid!