Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door evilbu
Wat bedoelt u daarmee? U vindt dat het niet kan dat het Nederlandstalig onderwijs nu een betere naam heeft of wat?
|
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door evilbu
Wat bedoelt u daarmee? U vindt dat het niet kan dat het Nederlandstalig onderwijs nu een betere naam heeft of wat?
|
Nee, ik had het letterlijk over de federalisering, m.a.w. de opsplitsing van ons land in twee gemeenschappen. Op zich is daar niks mis mee, maar de manier waarop het gebeurt. In Brussel klagen de mensen in het onderwijs dat het nog gemakkelijker is om bijvoorbeeld een samenwerking aan te gaan tussen een Vlaamse en een Amerikaanse universiteit, dan tussen een franstalige en een nederlandstalige onderwijsinstelling die allebei in België liggen. Zo kun je zien dat de federalisering haar doel vaak al voorbijgeschoten is. Daarbij kosten al die regeringen ook geld, vijf of zes regeringen slokken meer geld op dan één.
Ik denk niet dat het 'franstalig' of 'nederlandstalig' onderwijs op zichzelf een goede of slechte naam heeft, maar wel dat er een probleem is in de zgn. 'concentratiescholen', waar er teveel kinderen zitten die leermoeilijkheden hebben. Zulke toestanden vallen wel voor in gemeenten waar er een grote toevloed van buitenlanders is geweest, zoals Borgerhout, St.Joost-ten-Node, Molenbeek, Schaarbeek, St.Gillis, ...
Niet omdat die kinderen gewoon dom zouden zijn, die verklaring is maar al te gemakkelijk, maar gewoon omdat ze thuis niet de hulp krijgen die andere kinderen wel hebben en ook de taal niet altijd snel genoeg kunnen leren om er direct hun voordeel mee te doen.
Het gaat dan inderdaad vaak om kinderen van buitenlanders, waarvan de ouders ook niet altijd even goed de nederlandse of franse taal beheersen. Het is dan ook normaal dat die kinderen achterstand blijven oplopen. En ook de eventuele Belgische kinderen die tussen hen zitten, en die dan op hetzelfde langzame tempo vooruitgang in niveau boeken.
Dat is een reëel probleem dat alleen maar opgelost kan worden in samenspraak met iedereen, en een probleem dat ook niet ontkend mag worden. Meer middelen voor onderwijs zou daarom geen slechte zaak zijn. Zodat er kan bijgestuurd worden op plaatsen waar het moeilijker gaat. De kinderen zijn onze toekomst. Laten we hen goed onderwijs geven, al moeten we daar natuurlijk ook niet alles van verwachten. Maar het kan hen zeker helpen om hun leven later beter op orde te krijgen.
Doorgedreven federalisering van het onderwijs is hetzelfde als doorgedreven federalisering van de spoorwegen: als we iedere keer zouden moeten overstappen op een ander net...omdat we gewoon van Antwerpen naar Charleroi willen, wie zou dat wenselijk vinden? WIe zou er dan niet klagen ?
NOchtans was het in het verleden al zo dat men in Brussel best drie buskaartjes bijhad: één voor de Lijn, één voor de TEC en dan nog één voor de MIVB. Zo heb je zeker geen boete. Maar een ritje met het openbaar vervoer wordt dan voor de gewone mensen wel een dure zaak, vind je niet ?
Gelukkig begint men dat nu in te zien. Een duidelijk beleid is een doorzichtig beleid waar iedereen weet waarheen te stappen bij een probleem. Dat is nu ook al niet meer mogelijk. Er zijn teveel verschillende niveaus, ook nog eens onderling communautair opgesplitst. Probeer jij dan als gewone werkmens, of zelfs als liberale 'burger' je recht te halen als er een vergissing gebeurt.
"Nee meneer, bij de gemeente dient u niet te zijn. Volgens ons dient u zich te wenden tot het Gewest voor deze bevoegdheid. Daar aangekomen: Maar meneer toch, wist u niet dat dit een federale materie is ? Bij de Federale: we zijn nog steeds in proces met de vlaamse gemeenschap over wie dit probleem moet gaan oplossen. Bij de Vlaamse regering: ons lijkt het eerder een geval voor Europa... enz."
Het grootste aantal processen dat momenteel in België voor de rechtbank gevoerd wordt is het overgrote aantal processen tussen verschillende beleidsniveaus en tussen verschillende overheden, over wie zich over welke problemen zou moeten buigen en wiens bevoegdheid het is.
Door het systeem zo ondoorzichtig mogelijk te maken leren de burgers en de werkende mensen het wel af om naar hun rechten te vragen. Zij kennen immers het antwoord al : 'hier moet u niet zijn'.