Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey
@De limburgse leeuw
Je zegt dat de armoede steeg. Dat is logisch, als je de methodologie begrijpt die wordt gebruikt om de armoede te meten.
Als je kijkt naar de welvaartcijfers, zal je zien dat die nog nooit een 'echte' daling heeft gekent. 
Ik zie dat je trouwens ook fan bent van het onvoorwaardelijk basisinkomen. Enig idee hoe moeilijk dat dat te realiseren is? Ik ben daar nu toch al een tijdje mee bezig. En dat vraagt echt zo'n fundamentele verandering van het systeem (als je het realistisch wilt doen), dat het begrijpelijk is dat daar weinig ruchtbaarheid aan gegeven wordt.
(Herinner Elsshot zijn citaat.)
Een (imo) progressieve wetgeving op kraken mag er van mij ook zeker komen. |
Ik weet niet of ik een 'fan' ben van het 'onvoorwaardelijk basisinkomen' in de Vivant-versie, en ik sta er dus vrij neutraal tegenover. Wat voor mij het belangrijkste is, dat is dat het onvoorwaardelijk basisinkomen dan ook voldoende hoog en welvaartsvast zou zijn om mensen toe te laten gewoon te leven, zonder dat er onmiddellijk een onoverbrugbare kloof ontstaat met je medemensen.
Een voordeel ?
Een voordeel ervan zou zijn dat je iedereen automatisch, en zonder rompslomp, dat basisinkomen zou kunnen geven, met daarbij (bij gebrek aan 'criteria' en rompslomp en administratie en controlerende instanties) de grootst mogelijke vrijheid om iets te ondernemen teneinde uit je armoede te geraken. Verregaande administratieve vereenvoudiging was, en is wellicht nog steeds, een eis van het Vierde Wereld Syndicaat. Hoe meer regeltjes en criteria er worden opgesteld, hoe groter de kans dat je door al die bepalingen en regeltjes wordt uitgesloten. Stel dat je eens een papier niet krijgt doordat je snel hebt moeten verhuizen omdat je bijvoorbeeld de huur niet kon betalen ?
De meeste mensen in armoede ervaren al die papieren, aanmaningskosten, boetes en rekeningen als evenzovele pesterijen...en vaak is dat ook zo. Het wordt mensen in armoede ongelooflijk moeilijk gemaakt, onze bureaucratie is immers een verstard en onwerkbaar systeem dat niet meer aangepast is aan de noden van onze tijd, een onontwarbaar kluwen waar een kat haar jongen niet meer vindt.
Het voorstel van Vivant betekende echter een achteruitgang t.o.v. de huidige sociale zekerheid. En dat mag ook niet gebeuren. Sommige liberale versies van het 'onvoorwaardelijk basisinkomen' zijn er vooral op gericht om het bestaande sociale systeem af te breken. Dat mag alleen ooit gebeuren als er iets degelijkers voor in de plaats gesteld kan worden, en niet iets slechters. Daarom heb ik op Vivant nooit kunnen stemmen. Hun voorzitter is trouwens lid van de VLD geworden als ik me niet vergis, dus dat toont toch al aan dat er een luchtje zat aan DAT verhaal over een onvoorwaardelijk basisinkomen.
Wat veel mensen niet weten is dat de eis van een OBI al voorkwam bij linkse auteurs, zoals bij Erich Fromm bijvoorbeeld. Het is dus geen eis van Vivant, maar een eis die bij mijn weten al voorkwam in de jaren '60 en '70.
Ik denk dat het vooral belangrijk is dat men ophoudt met honderden verschillende regeltjes te bedenken voor zoveel verschillende mensen, want dat draagt ook alleen maar bij tot de uitsluiting. Het is nu al zo erg dat de willekeur niet meer veraf is. Armoede dient structureel aangepakt te worden, met stevige overheidsmaatregelen op de woonmarkt bijvoorbeeld. Of door de uitkeringen fors op te trekken, waardoor mensen weer wat ademruimte krijgen. Uiteindelijk wordt het toch terug geïnvesteerd in de economie. Het heeft geen zin om met armoedeverenigingen gedurende vijf jaar te onderhandelen over een korting op de energierekening van 42 euro, als op die tijd de huur die de mensen maandelijks betalen haast verdubbeld is. Ik zeg niet dat er geen zinvolle zaken gebeuren in de armoedebestrijding op dit moment, het is nodig dat er analyses gemaakt worden, statistieken enz... Maar die zijn al zoveel keer gemaakt, en er werd niets aan gedaan.