Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
Laten we zeggen dat door een onhandige politiek men de Arabische massa's in de handen van de fundamentalisten heeft geduwd. U moet immers weten dat in de jaren zestig en zeventig het socialisme heel populair was in de Arabische wereld, alsook het panarabisme. Arabische volkeren zochten elkaar en sommige vonden elkaar ook (zoals met de unie tussen Syrië en Egypte). Of panarabische seculiere partijen als Baath die aanvankelijk een grote aanhang hadden. In dit streven naar grotere eenheid zagen een aantal westerse landen een gevaar, dat ze mede probeerden af te wenden door de kaart van Israël te trekken. Toen bleek dat de Arabische landen uiteindelijk niet opgewassen waren tegen Israël en ook veel toegevingen deden naar de westerse wereld, heeft het volk zich afgekeerd van het seculiere panarabisme en in steeds toenemende mate gekozen voor het fundamentalisme.
|
Daarbij komt dat de snelle Westerse economische en wetenschappelijke ontwikkelingen en de Westerse verworvenheden op dit vlak met lede ogen werd aangezien door menige Arabische landen. Zij probeerden te volgen maar mislukten op dit terrein. Ook de Westerse manier van leven, die vooral veel Arabische jongeren aansprak in die tijd werd niet ingelost en leidde tot algemene frustratie, temeer dat de traditionele maatschappij in de Arabische landen nog zeer sterk stond (en staat) en dit alles bracht op de duur een waardenkloof tussen het Westen en vele Arabische landen. Hier speelden de fundamentalisten handig op in, temeer dat het Palestijns probleem niet opgelost geraakte en het Westen steevast de kant van Israël koos en dit tot over een paar jaren terug.