Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door King of beggars and fleas
Zeer zeker en vast niet. We moeten af van het middeleeuwse standpunt dat iedereen perse economisch actief moet zijn. Hoe meer mensen er niet economische actief kunnen zijn hoe meer meerwaarde we in de maatschappij kunnen genereren trouwens. Deze meerwaarde is echter wel een meerwaarde op het vlak van welzijn. Iets dat ook nodig is naast welvaart.
In een liberale samenleving bestaat er trouwens zo min mogelijk moeten. Moeten werken ( impliciet of expliciet ) aan een loon waar je niet mee uit de armoede geraakt is een veredelde vorm van slavernij - en slavernij is in het geheel niet te rijmen met liberalisme want een ander woord voor liberalisme is vrijheid. In anticipatie op mijn interventies gedurende de eerste congresdag waarbij de publieke discussie tussen mij en bart somers op zeker moment hoog opliep heeft Bart Somers devolgende dag tijdens zijn toespraak inderdaad gezegd dat we ook moeten begrijpen dat mensen die werken ook verwachten dat ze dan een loon krijgen dat hen boven de armoedegrens uittrekt. Ik ben Bart Somers nog steeds dankbaar voor het opbrengen van de politieke moed om een andere noot te laten klinken over de werklozen. Hij heeft geen woord gerept over het activeren van werklozen. In zijn toespraak als partijvoorzitter klonk nu begrip ipv haat. Natuurlijk vind ik het jammer dat de media aan dit stuk natuurlijk totaal geen aandacht besteedde. ( die vonden het gehannes tss verhofstad en leterme immers interessanter  ) als liberaal ben ik tegen elke vorm van betutteling. Dat wil zeggen dat ik vind dat mensen het recht moeten hebben om indien ze dit willen helemaal niet economisch actief te zijn ( en hun tijd bvb te steken in het opvoeden van hun kinderen = de toekomstige arbeidskrachten ) of indien ze dit verkiezen voor mijn part 23 van de 24 uur economisch actief te zijn.
Ook het opleggen van een minimumloon is niet in overeenstemming met mijn liberale visie op armoedebestrijding. Dit geeft immers teveel macht aan de vakbonden over de arbeiders.
Een expliciet minimumloon zou totaal overbodig worden indien men een impliciet minimumloon invoert = onvoorwaardelijk basisinkomen, dat er voor zorgt dat iedereen zelf zijn eigen loon kan onderhandelen.
dat is een liberale visie op armoedebestrijding |
Ik vind het recht op werk toch eigenlijk geen betuttling hoor. Op die manier heeft iedereen de kans om zijn steentje bij te dragen aan zijn maatschappij. Ik heb nu een weekje congé en geniet daar met volle teugen van maar mocht ik helemaal niet meer gaan werken dan zou ik me toch nogal waardeloos gaan voelen eerlijk gezegd en in het begin zou ik dat er misschien wel bijnemen maar na een poos zou ik daar heel depressief van worden. Soms wil ik van dat werk ook wel eens vanaf (na dertig jaar op dezelfde stek) maar dan zou ik wel iets in de plaats willen doen om de nutteloze tijd mee op te vullen. Het probleem is eerder dat men zich op een bepaald moment begint te "nestelen" en eigenlijk niet verder meer zoekt en dan begint men te werken tegen zijn goesting. Eigenlijk zou ik wel eens willen veranderen maar dan toch dezelfde condities willen behouden als ik nu heb (lees deftig loon, wat vakantie enz...). Toen ik zo'n acht, negen jaar ging solliciteren (toch weer in dezelfde branche) mocht ik wel hier of daar beginnen maar dan op voorwaarde dat ik startte zonder het meenemen van mijn encienniteit. Ik verloor in één klap zo pakweg een twintigduizend Belgische franken per maand en mocht herbeginnen aan hetzelfde hongerloontje dat ik kreeg toen ik 21 jaar was (toen minder dan de dop).
Veranderen van werk is eigenlijk op een bepaald moment niet meer zo simpel vind ik (tenzij misschien als men vier talen vloeiend spreekt of beschikt over andere kwaliteiten dat veel gevraagd wordt).
ps: Bart Sommers vind ik persoonlijk een dikke kwal met eigenlijk weinig persoonlijkheid.