Ik ben geen voorstander om alle mogelijke godsdienstige strekkingen die op de wereld bestaan in ons land te erkennen en bovendien nog te subsidiëren. Als we een strikte scheiding willen tussen kerk en staat, dan mag dat van mijn part doorgetrokken worden naar bv. het katholieke en het protestanse geloof. Dus ook geen subsidiëring. Wat niet belet dat men naar Duits voorbeeld met een kerkbelasting kan werken. Het spreekt voor zich dat eenieder die zich aangetrokken voelt tot een bepaalde religie daarin de volle vrijheid moet hebben om die te beleven en desgevallend daarvoor een aantal structuren of groepringen opzet. Maar het lijkt mij niet logisch dat men algemene staatsmiddelen voor subsidiering vrijmaakt. Bovendien blijft dan de vraag: op basis van welke criteria gaat men dan erkennen? (ledenaantal?, aantal aanhangers op wereldniveau? wat met bepaalde strekkingen waarvan de ene zegt dat het sekten zijn en waarvan anderen zeggen dat het om een godsdienst gaat? en ga zo maar verder).
|