Het is mij niet duidelijk hoe inkomsten in de flou artistique kunnen zitten? Ofwel heeft datgene we je verdient een officieel karakter en dan is het geweten bij de fiscus (wedde, verloning, commissie, bruto inkomsten,..) en dan dient de overheid in staat te zijn de daarop verschuldigde belasting te berekenen (veel of minder belastingen is een andere discussie). Al datgene wat niet in bovenstaand kader past is voor de overheid minder zichtbaar. Dus moeten er meer controles en strengere controles komen om de pakkans te verhogen zodat de lat voor iedereen gelijk ligt (zowel voor particulieren maar vooral vennootschappen). En ander punt zijn de achterpoortjes in de wetgeving. Of je die voor alle gevallen voor 100% kunt sluiten is nog maar de vraag, als je ziet wat een diaree aan fiscale wetten er over de laatste jaren is geproduceerd. Er zullen bovendien altijd pientere fiscalisten zijn die een uitweg vinden. Maar het moet m.i. de bedoeling van iedere wetgever zijn om misbruiken op te sporen en de wetgeving sluitend te maken. Dat wil dus zeggen: geen complexe wetgeving maar een eenvoudige fiscale wetgeving waarvan de interpretatie en de toepassing éénduidig is. Want je mag nog 1000x meer controleurs hebben, met een slechte of rammelende wetgeving zijn ook die mensen niets vooruit en blijft een scheefgetrokken situatie bestaan. Ttz de belastingbetaler die het spel correct speelt versus diegene die minder nobele bedoelingen hebben.
|