05/06 'We dachten dat Keano dood was'
De ouders van de 18 maanden oude Keano Schroyens uit Putte troffen zondagavond tot hun ontzetting hun zoontje aan in de vijver in hun tuin. De jongen lag toen al een 5-tal minuten in het water, niemand dacht dat hij het nog zou halen.
Dankzij het alerte optreden van de buren maakte Keano echter toch nog een minieme kans om het te redden. Maandagmorgen deed hij voor het eerst zijn oogjes weer open.
Toen Keano zondagavond iets voor achten spoorloos was in de tuin van het ouderlijke huis in de Patronaatsweg, sloegen mama Debby Van Goolen (27) en papa Michael Schroyens (25) in paniek. “Hij was in de tuin aan het spelen, maar we zagen hem opeens niet meer. Toen zagen we hem liggen in onze kleine vijver. Hij was helemaal verkleurd en we dachten dat het te laat was. Onze buurman Mario voelde echter nog een zwakke polsslag, en we zijn onmiddellijk begonnen met pogingen om Keano te reanimeren”, herbeleeft mama Debby de verschrikkelijke momenten.
Vier procent kans
"We hebben daarbij gelukkig kunnen rekenen op de professionele steun van mijn buurvrouw Rita, die een opleiding als verpleegster achter de rug heeft. Zij heeft Keano afwisselend met de buurman beademd en ik heb hartmassage gegeven. Toen het MUG-team ter plaatse was, hebben de hulpverleners hem nog een uur gereanimeerd. Daarna hebben ze hem met spoed naar het ziekenhuis gebracht. De dokters gaven hem amper vier procent kans om te overleven”, recapituleert Debby.
Alleen Debby mocht ‘s nachts bij haar zoontje blijven, die nog de hele nacht in kritieke toestand verkeerde. “Gelukkig deed hij ‘s morgens zijn oogjes even open. Vanaf dan zijn we er weer in beginnen te geloven. Hij heeft ondertussen ‘mama’ en ‘papa’ gezegd en vroeg naar zijn knuffeldier. Hij heeft veel geslapen en lijkt er zonder lichamelijke schade vanaf te zijn gekomen. Ik ben mijn buurvrouw Rita enorm dankbaar. Zonder haar was het nooit gelukt. Haar vier jaar geleden overleden dochter was mijn beste vriendin. Zelf heeft ze een kind verloren en nu redt ze het mijne”, zegt de jonge moeder emotioneel.
Engelbewaarder
Redder-in-nood Rita Op De Beeck blijft zelf erg bescheiden. “Ik hoorde Debby roepen en begreep onmiddellijk dat er iets niet pluis was. Gelukkig hebben we Keano nog kunnen redden. Dat hij het overleeft, is een echt godsgeschenk. Keano heeft een goede engelbewaarder gehad”, besluit de buurvrouw.
Volgende maand trouwen Debby en Michael op de zevende van de zevende maand in 2007. “Keano wordt daar zoals gepland onze bruidsjongen”, zegt Michael. Ondanks de goede afloop heeft het voorval de ouders van Keano bewust gemaakt van het gevaar dat een vijver voor kleine kinderen kan betekenen. ”We zijn altijd erg voorzichtig en hebben allerlei veiligheidsmaatregelen genomen om Keano te beschermen. Onze vijver is maar een metertje groot en een halve meter diep. Toch was dat genoeg om hem bijna in te laten verdrinken. Hij gooide graag met steentjes in de vijver, al mocht hij dat niet. Waarschijnlijk is hij zo in het water beland”, vertelt mama Debby aangedaan.
Om een herhaling te voorkomen hebben de ouders samen met enkele buren de vijver maandagavond nog gedicht. “En ook ons zwembad zal binnenkort verdwijnen. We dachten dat er niets kon gebeuren, maar er was een mirakel nodig om onze zoon te redden”, besluit papa Michael.
Bron/ GVA
Knap van de buren!!!
Maar wie kent zijn buren eigenlijk nog,wie kent zijn straat
Leven we niet te veel naast elkaar ipv. met elkaar?