[Boadicea]

Soms stel ik me de vraag waar men de prioriteiten in onze maatschappij en wetten wil leggen.

Hierbij heb ik enkele bedenkingen met het strafbaar maken van discriminatie en waarom ik er persoonlijk niet echt van overtuigd ben dat het de juiste oplossing is voor het probleem.

Dat men discriminatie en rassenhaat niet meteen als positief gedrag kan beschouwen, daar ben ik het mee eens. De vraag is echter of men het gaat bestrijden door het verbod ervan.

Heel veel van onze voorkeuren zitten in ons onderbewustzijn en ik ga er van uit dat een zekere vorm van keuze voor het bekende en een zekere argwaan tegenover het onbekende bij iedereen ingebakken zit en dat dat mee onze keuzes kan bepalen.

Nu is het te betwijfelen of het afstraffen van mensen hun onobjectief buikgevoel het persee gaat doen verdwijnen.

Persoonlijk stel ik enkel vast dat men van mensen weerloze klaagzangers aan het maken is. Ben je gekleurd, gehandicapt, homo, ... om het even welke minderheidsgroep, dan mag je daarom niet uitgesloten worden. Gebeurd dat wel, kan je geld verdienen met een rechtszaak.

Ik ben benieuwd hoeveel mensen hier geen misbruik van gaan maken. Eerlijk gezegd zijn we allemaal wel eens slachtoffer van discriminatie. We worden allemaal wel eens ergens uitgesloten. Alleen kunnen we het niet altijd bewijzen en is een rechtzaak dikwijls uitgesloten. Mensen zullen alleen maar leper en hypocrieter gaan doen door die wet.
Men zal bv niet meer schrijven dat men de sollicitant weigert omwille van de echte reden, maar men zal wel iets verzinnen in de trend van "er was een betere kandidaat" of iets dergelijk. Als men meerdere kandidaten voor 1 vacature heeft, valt dit moeilijk te controleren en is de waarheid nog minder bespreekbaar.
Hierdoor zal die sollicitant nooit de waarheid kennen en zal er hierdoor ook nooit een dialoog gevoerd worden met de baas, die zo ook nooit zal veranderen. Wie het wel eerlijk speelt in onze maatschappij, is er meestal de dupe van. Die kan naar de rechter.
Deze situatie is niet leuk, is jammer, maar ik geloof dat onze maatschappij eerder nood heeft aan meer dialoog en aan een andere attitude, dan aan nog meer wetten die mensen in de de portemonnee en zelfs in de gevangenis zetten voor een bagatel, zoals een buitenlandse sollicitant weigeren, terwijl er echte criminelen meer schade aan onze maatschappij berokkenen.

Wie zo dom is, al dan niet moedwillig om niet verder te kijken dan zijn neus lang is, verdient niet persee in de gevangenis te zitten of hiervoor boetes te betalen.

Zouden we niet beter een onderscheid maken tussen wat storend, kwetsend gedrag is en echt crimineel gedrag? Bijvoorbeeld: iemand beledigen om kenmerk waar hij/zij niet aan kan doen, is kwetsend. Moet het echter strafbaar zijn? Dan kan men iedereen die eens een slechte dag heeft, gaan opsluiten. Wie heeft er nog nooit iemand uitgescholden? Ik geloof dat we hier met weinig stenen te gooien hebben.

Als men doelgericht iemand fysiek gaat raken omwille van een onobjectieve reden, is dat iets anders. Dat moet wel degelijk gestraft worden.

Kan men per slot van rekening mensen dwingen elkaar te mogen, als het niet klikt en vooral ... is de anti-discriminatiewet niet discriminerend op zich, want het gaat er al meteen van uit dat een minderheidsgroep sowieso een probleemgroep is.

Een groep er specifiek uithalen als "mag niet gediscrimineerd worden", is de groep eigenlijk brandmerken.

Zou het niet beter zijn dat we ons focussen op de echte stoorzenders in onze maatschappij, die tot alle groepen van de maatschappij behoren?