Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Judokus
Je overschrijdt een belangrijke grens hé. Natuurlijk is het onze plicht om lijden te voorkomen, zeker als katholiek. Katholieke wetenschappers hebben dan ook dikwijls als roeping om het lijden te bestrijden in naam van Jezus door onderzoek te doen naar de oorzaken van ziektes, handicaps, etc... Ook is het onze taak als katholieken om bv. vrouwen aan te raden om hun kind op jonge leeftijd te dragen (om Down te voorkomen), aandacht te hebben voor Foliumzuur te nemen (om spina bifida te voorkomen). Dit is preventie, hier is er nog geen sprake van leven of niet.
Wanneer het kind nu ontvangen is en groeit, dan is er leven. Dan zijn we op de eerste plaats dankbaar voor die wonderbare en ongeloofelijk schoonheid die we kunnen ervaren tijdens de zwangerschap. Een nieuwe mens is zich aan het ontwikkelen, een nieuw leven, een nieuwe toekomst, een nieuwe wending in de geschiedenis van de mensheid.
Als we nu zouden beslissen om dat kind te aborteren omdat het een chromosoom te veel heeft en daardoor een mongooltje zal zijn, dan overschreid je toch een ENORME grens?
Dan heb ik het nog niet over de abortus an sich maar de reden waarom: Je verheft je eigen leven als maatstaf en alle vormen die daaronder liggen dood je... Wat is er daar nu deontologisch aan? Is dat dan niet arrogant tegenover alle mensen die Down hebben of iemand kennen in de familie- of vriendenkring?
|
Ik spreek hier niet over abortus. Het gaat hier dat -hypothese- als er in de toekomst door een eugenetische ingreep kan vermeden worden dat er een mongooltje wordt geboren, maar wel een normaal kind, dat we dan die eugenetische ingreep moeten doen. U zegt van niet als ik me niet vergis.