[Isabella]

Ik denk dat in België de gezondheidszorg toch vrij betrouwbaar is, en idd iedereen kan fouten maken. Als ze hun fouten kunnen/willen erkennen toch. Meestal wijzen ze dan de fout af, die schilder in het voorbeeld moet toch ook niet met excuses afkomen?

Ik zal eens een verhaaltje vertellen:
Toen ik in het zesde middelbaar zat had een meisje uit mijn klas hersenvliesontsteking. Omdat ik enkele dagen nadien moeite had om te spreken en mijn reactievermogen was verminderd werd ik opgenomen om getest te worden op meningitis. Men doet dat door middel van een ruggenprik langswaar men vocht afneemt. Gelukkig voor mij testte ik negatief en was mijn verwardheid het gevolg van een allergische reactie op een medicijn dat de huisarts had voorgeschreven voor een andere klacht.
In de dagen die op mijn ziekenhuisopname volgen krijg ik barstende koppijn, vergelijkbaar met brain freeze, waar men last van heeft als men bvb in een zwembad water in de neus krijgt, of te snel een koud ijsje opeet. Ik had dat gevoel 24/24 en werd er echt moedeloos van. Die pijn hield nooit af, dat was dag en nacht. Uiteindelijk van pure miserie terug naar het ziekenhuis (enkele dagen nadien), alwaar een chirurg bloed zou laten afnemen, en dat bloed terug in mijn ruggenmerg zou injecteren om het verdroogde stuk op te vullen. Deze zegt tegen mij (na het inbrengen van die naald): je gaat een druk voelen naar je nek toe, als je het voelt in je nek moet je stop zeggen. Goed dus die begint te spuiten. Ik zeg: ik voel het niet naar mijn nek gaan, maar ik voel het verspreiden in mijn bekken. Hij zegt: dat kan niet, concentreer je heel goed op wat je voelt. Ik zet een second later: ik voel het in mijn bekken, ik voel een heel grote druk in mijn bekken. Hij weer: dat kan niet.
Ik had op de duur het gevoel of mijn bekken ging uiteenspringen. Ik heb toen gezegd: weet je wat, t is al goed jong, ik voel het in mijn nek, stopt alstublieft met dat gepruts.
De volgende dag al kon ik met mijn rug amper nog bewegen, alles deed zeer en was stijf. Volgens de dokter een normale reactie op de ingreep.

We zijn ondertussen zeven jaar verder en ik kan nog altijd niet alle normale bewegingen doen met mijn rug. Ik kan niet naar achter met mijn rug, ik kan ook niet boven schouderhoogte reiken naar iets, als ik te lang moet staan krijg ik last in mijn rug, en dat resulteert altijd in migraine.

De onnozelaar die mij behandelt heeft blijft alles bij hoog en laag ontkennen. Ik moet bewijzen dat mijn beperkingen voortkomen uit een verkeerde handeling van hem. Wat moet ik doen om sluitend bewijs te hebben, eens in mijn rug laten kijken en vaststellingen laten doen. Ja dag jan, iedereen moet van mijn rug afblijven, t is zo al erg genoeg. Het is dus te hopen dat vaststellingen door andere dokters langs de buitenkant voldoende bewijs leveren.

Kijk, een fout kan iedereen overkomen. Maar die dokters hebben zoveel advocaten rond hem, ze krijgen zelfs nog advocaten van het ziekenhuis om te voorkomen dat hij schuldig moet bevonden worden en een schadevergoeding moet betalen. Maar aan diegenen die er de dupe van zijn wordt niet gedacht. Ik ga nu niet zeggen dat mijn leven om zeep is, maar ik ondervind toch veel belemmeringen en moeilijkheden dagdagelijks, en ik zou het er eerlijk gezegd moeilijk mee hebben moest die mens er zonder iets vanaf komen! Iedereen moet in iedere job zijn verantwoordelijkheden opnemen, en dokters moeten dat ook, en dat schort echt wel hier.

Je zou eens moeten weten hoeveel rechtzaken door zo'n ganse meute advocaten geseponeerd wordt. Wat kan je als normale mens beginnen, je hebt de financiële middelen niet voor drie of vijf advocaten.
Moesten alle rechtzaken een eerlijk einde hebben zou misschien blijken dat de gezondheidszorg misschien toch zo goed nog niet is in Vlaanderen, veel blunders en fouten blijven verborgen op deze manier.