Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Rene Artois
Laten we eens beginnen bij WO2 of '40-'44 zoals wij zeggen terwijl die in feite al in '39 begon (inval van Duitsland in Polen) hetgeen op zich al veelzeggend is. Hoeveel van de toegezegde steun hebben ze van Frankrijk en Engeland daadwerkelijk gekregen? Enfin, erna hebben de duitsers en russen er huis gehouden op een manier die West Europa zeker niet gekend heeft.
En bij de bevrijding hadden ze weer prijs. Bij het verdrag van Jalta zijn het VK en Frankrijk akkoord gegaan met de opdeling van Europa zodat Polen en de rest van Oost Europa na de duitse bezetting nog eens meer dan 40 jaar russische bezetting kregen. Dat van die bufferstaten als bescherming tegen een nieuwe westerse aanval is een fabeltje dat nergens op slaat.
Men vraagt zich ook al eens af waarom de VS in Polen hoger aangeschreven staat dan de EU. Waarschijlijk omdat voornamelijk de VS het ijzeren gordijn deed vallen door de druk op de USSR hoog te houden terwijl Europa ervoor pleitte hun ademruimte te geven. Had het communisme nog een paar decennia langer kunnen duren.
|
Wat hadden het VK en Frankrijk dan moeten doen na de nederlaag van Hitler-Duitsland? Doorvechten tegen de Russen? Winston Churchill, de held van de Britten in WO-II, werd gauw na afloop van de oorlog in verkiezingen verslagen, omdat de Britten genoeg hadden van oorlog en een nieuwe opbouw wilden.
Historisch is de mogelijkheid van een nieuwe aanval van het Westen op de Sovjet-Unie misschien een fabeltje, voor de Russen was dat wel degelijk plausibel. Uw redenering geeft zelfs steun aan die plausibiliteit door een gebrek aan steun aan Polen van het Westen te verwijten, met andere woorden u zou voor een meer agressieve opstelling van het Westen jegens de Sovjet-Unie zijn.
Mijns inziens was het vooral de Ost-politik van Willy Brandt die een ineenstorting van het communisme heeft bespoedigd. Door de vergrote mogelijkheden van contacten tussen de blokken werd de communistische propaganda minder effectief. Het communisme stortte uiteindelijk ineen door zijn eigen contradicties, het gebrek aan toekomstperspectief terwijl een glorieuze toekomst werd voorspeld.