In een andere draad wordt gesproken over de strijd tegen de armoede.
Op dit forum is al vaak gezegd dat één van de schrijnende toestanden van armoede veroorzaakt wordt door echtgescheiden mensen met kinderlast, waarvan een partner zijn verantwoordelijkheid niet opneemt.
Enkele jaren geleden ging toenmalig minister Vandemijnkloten de zaak eens oplossen: hij ging "davo" oprichten, een openbare dienst die voorschotten van alimentatie zou geven, en die zelf terugvorderen van de partner die in gebreke bleef. Maar onze minister, jurist en socialist, bleek toch zo wereldvreemd: de dienst oprichten duurde reeds zolang, maar nu, na zoveel jaren, komt het voorspelbare uit: als je die dienst geen wettelijke middelen geeft om echt jacht te maken op valsspelers, dan kom je er niet.
Naar mijn mening moet de staat hard optreden tegen valsspelers. Maar tegelijk moet de staat het zichzelf niet te moeilijk maken.
Daarvoor is inventiviteit en inspiratie nodig.
Eén van de middelen is om het geld of de goederen, die de valsspeler in de toekomst mogelijk zal krijgen, nu reeds in beslag te nemen (en onderwijl daar de nodige rente op te laten spelen). Dat kan vb. door de spaarboekjes van de grootouders voor een deel (het erfdeel van de valsspeler) te blokkeren. Voor de grootouders is dit helemaal geen "straf". Grootouders doen alles voor hun kleinkinderen. Idem dito voor het huis of onroerend goed van toekomstige erfenissen van de valsspeler. Idem dito voor de vennootschappen en aanverwanten van de valsspeler.
In ieder geval blijkt uit het krantenartikel dat het nu nog steeds aanmodderen is.
Veel ambtenaren van de dienst geraken is ontmoedigd door, en trappen het af. Plezant werken daar blijkbaar.
Vinden jullie ook dat valsspelers hard en droog moeten aangepakt worden?
Heeft iemand nog ideeën om de dienst davo te helpen op zeer eenvoudige wijze de senten te rekupereren?
Uit het nieuwsblad:
105 miljoen euro alimentatie in het krijt - 28/07/2007
De Dienst voor Alimentatievorderingen (Davo) heeft nog maar 5 miljoen euro kunnen invorderen van 110 miljoen euro achterstallige onderhoudsgelden. De werknemers raken dan ook ontmoedigd.
Eind 2006 bedroeg het in te vorderen saldo meer dan 110 miljoen euro. Slechts vijf miljoen euro was al teruggeïnd. Negen op de tien onderhoudsplichtigen die door de Dienst voor Alimentatievorderingen worden gecontacteerd, omdat ze aan hun plicht verzaken, reageren niet wanneer deze Dienst hen om uitleg vraagt. Sterker, van velen is zelfs geen adres bekend. In een groot Davo-stadskantoor als dat van Antwerpen gaf een steekproef over twee maanden aan dat 300 onderhoudsplichtigen, of een vierde, niet terug te vinden was. Samen staan zij voor liefst vier miljoen euro onderhoudsgeld in het krijt.
Bekend is ook de truc van zelfstandigen die hun bezit in een vennootschap stoppen en zelf van een - royale - kostenvergoeding leven. Anderen hebben nul euro op hun bankrekening staan wanneer Davo beslag laat leggen en beschikken blijkbaar niet over een spaarrekening.
De kantoren van Davo in Antwerpen, Turnhout, Tongeren, Veurne en Ieper worden ook geregeld geconfronteerd met onderhoudsplichtigen die bewust net over de grens gaan wonen of werken, om aan hun betalingsplicht te ontsnappen. Het zou om een op vijf van de onderhoudsplichtigen gaan.
Het zijn maar enkele voorbeelden van vluchtgedrag die geciteerd worden in een intern rapport van de Davo, dat uiting geeft aan de grote onvrede van de medewerkers van deze dienst over het hele land. Verscheidene van hen zouden de dienst al ontmoedigd hebben verlaten. Nochtans zijn velen in 2003 met enthousiasme aan hun nieuwe opdracht begonnen, stelt François Goris van Nuod, de vakbond van de FOD Financiën, waaronder Davo ressorteert. 'De discussie die al een tijdje woedt over het wel of niet goed functioneren van Davo, bemoeilijkt de externe relaties en ook het werk van de Dienst. Het plaatst de medewerkers in een slecht daglicht. Men vergeet daarbij dat Davo niet de middelen heeft gekregen om naar behoren te werken: het wettelijke kader ontbreekt om achter de vluchtende onderhoudsplichtigen aan te gaan. Dat is het gevolg van politieke onwil.'
De vakbond verzet zich tegen het idee om de voorschotten opnieuw door OCMW's te laten uitbetalen. 'OCMW's spelen Sinterklaas. Davo is Sinterklaas én Zwarte Piet. Men moet Davo het kader geven om voluit voor die tweede functie te gaan. Dat is per slot de kerntaak van de federale overheidsdienst Financiën.' (vbr)