Oorspronkelijk geplaatst door Eddy B
Wij zijn voorstander van een zeer speciale ontwikkelingssamenwerking. Naast de geldelijke steun die we elk jaar kunnen voorzien om armere regio’s in de wereld een beetje te helpen willen we echt aan hun ontwikkeling wat doen.
Probleem
Vele landen verkeren in slechte economische toestand en hebben niet de middelen en/of de knowhow om uit de problemen te geraken. Daarom zien we in Europa een toestroom van economische "vluchtelingen" die hier hun kans willen komen wagen. Naast het feit van immigratie hier in Europa, kennen we ook een probleem in onze lage landen van overbevolking. We hebben hier geen levensruimte over om meer mensen te herbergen dan we nu al doen. Nog andere landen zitten in hetzelfde schuitje, of zullen er gauw inkomen. Dat mensen van ontwikkelingslanden hier hun fortuin komen zoeken is een normale zaak, en als wereldburgers kunnen we daar niets tegen hebben. Door echter ons plaatsgebrek en de kost voor ons sociaal systeem wordt dit problematisch. Toch vraagt onze economie een constante groei, maar op de duur kunnen we die niet blijven waarmaken binnen onze eigen grenzen.
Oplossing
Naar analogie van Hongkong, willen we voor een bepaalde tijd (50 jaar?) een groot stuk grond huren. (Misschien zelfs kopen, want onze westerse wereld raakt een beetje vol) Daarop gaan we dan een economie in ontwikkeling brengen die van de plaatselijke gescheiden is door tijdelijke grenzen. Een deel van de lokale bevolking kan daar dan een job komen vinden en wonen, en zo ook aan zijn land een economische stimulans geven door de overdracht van zijn koopkracht.
Door het feit dat de lokale bevolking geld verdient, kan zij ook geld gaan besteden en dus de lokale economie steunen. De lokale economie zal ook makkelijk een afzetmarkt vinden in die rijkere regio. Op die manier wordt op de duur de gehele economie van dat land een duwtje in de rug gegeven, en eens een quasi normale situatie is bereikt, en de lokale bevolking opgeleid is om de dingen net zo goed te doen als wij, kunnen ze het zaakje overnemen, of soortgelijke dingen doen.
Elke Europese rijke regio zou zo een stukje van de wereld kunnen huren/kopen, daar goedkoper produceren, zonder aan uitbuiting te doen, en zo tegelijkertijd de slecht lopende economie een boost bezorgen. We maken zogenaamde "buitenprovincies".
Er dienen grenzen te zijn omdat het eigenlijk taxfree zones of eurozones betreft: het is een stukje Europa binnen een ander continent. Alle "import" van Europa en "export" naar Europa is eigenlijk belastingvrij, omdat het "Europees binnenland" zal zijn. Na verloop van tijd, als de dingen goed draaien, kunnen die grenzen meer open worden. Uiteindelijk zal het van de deelnemende landen afhangen, en natuurlijk van de plaatselijke bevolking, hoe goed alles zal lopen.
Op die manier brengen we een stukje Europa naar de armere landen waar ze snakken om naar hier te komen, en dus draaien we dat een beetje om door stukjes Europa naar daar te brengen. Dit zal geen totaalstop brengen op de immigratie, maar zal zeer zeker aardig wat kansen geven aan diegenen die willen leren en werken onder Europese normen. De buitenprovincies kunnen dan als tussenstap fungeren voor diegenen die willen immigreren en zich hier willen integreren. Hoe het er hier aan toegaat, hebben ze al kunnen ondervinden in de buitenprovincie, en of ze zich kunnen aanpassen aan onze levensstijl hebben de autoriteiten al in de buitenprovincie kunnen vaststellen.
Natuurlijk mag deze regeling geen excuus zijn voor inmenging in de politiek van het gastland, maar zeer zeker zal de UN toezien dat de contracten gerespecteerd worden, en de democratie die zal heersen in die enclaves, zal aanstekelijk werken en als het ware automatisch geëxporteerd worden. De Europeanen die ginder tewerkgesteld zijn, zullen zich echter niet als kolonialisten mogen gedragen. Respect voor de plaatselijke bevolking is een must. Het roven van bodemschatten moet ten alle prijze vermeden worden, en er dienen regelingen te worden getroffen zodat de lokale bevolking, of regering, zelf hun bodemschatten kunnen ontginnen en op de wereldmarkt brengen, aan de prijs die zij vaststellen.
Een bijkomend voordeel voor die gastlanden is dat er natuurlijk met westerse expertise zal gewerkt worden aan de nutsvoorzieningen voor die buitenprovincies, die daarna ook naar het achterland kunnen gebracht worden. Ook de transportsector zal een boost krijgen en de faciliteiten die door de Europese landen zullen aangelegd worden, zoals oa verbeterde havenstructuur, zullen ten goede komen van de hele regio. De buitenprovincies zullen werken als motor voor de economie en ontwikkeling op alle gebied van het gastland op alle gebieden.
Financiering
Het bekostigen van dit alles zal merendeel gebeuren door de industrie, die daardoor meer groeimarkt krijgt, want verbetering van de economie van landen is voor hen natuurlijk een gedroomde situatie. Nu aarzelen ze soms om in bepaalde landen te investeren wegens de politieke of andere situatie. Door deze maatregelen zou dat echter geen rem meer kunnen zijn, want ze werken in een Europese zone, wat een garantie op stabiliteit inhoudt.
Daarnaast kan er ruime Europese steun voorzien worden, als de projecten aan bepaalde eisen voldoen. Zo zal een buitenprovincie ten goede moeten komen aan meerdere landen van de Europese zone en zal handel tussen buitenprovincies moeten gerealiseerd worden. De thuislanden kunnen ook extra steun voorzien omdat ook zij er economisch en ander nut van hebben. Stimulatie van deze enclaves dient een belangrijk thema te zijn in de bespreking van de budgetten. Een gedeelte van de gelden voor ontwikkelingssamenwerking kan er naartoe vloeien, maar dit gedeelte zou maximum het bedrag mogen zijn aan uitbetaalde lonen aan de lokale bevolking.
|