[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Een klein voorbeeld. Je, 'een man', zit op een terrasje rustig bij een koffie een boek te lezen. Plots schuifelt de man naast je wat dichter en fluistert: "Excuseer, u bent getrouwd, niet? Ja, ik ken u. En uw vrouw. Toevallig zag ik haar vorige week in de Lemmensstraat een man kussen. Vrij intens. Maar goed, u houdt het vrij, neem ik aan?" De man staat recht en wandelt weg, en jij blijft achter met een verlept boek en een droge koffie.

En je denkt na. Je kent die man niet, moet je nu zomaar geloven wat hij zegt? Moet je straks het huis binnenstormen en woedend fulmineren �* la "Schat, ben jij vorige week in de Lemmensstraat geweest? Ja, stamel niet zo, ik weet alles al. Ontaarde, gij!" of ga je uit van je geloof in de liefde die je vrouw voor je heeft?

Zou jij het onredelijk noemen als de man dat laatste doet?

Dat is geen bewijs van geloof. Dat is een bewijs van een rationele redenering en 'onschuldig tot het tegendeel bewezen is'. En die man kon niks bewijzen. Dus er is geen reden om iets anders aan te nemen.