[system]

Door LUUK KORTEKAAS

TILBURG - De klokkenluider wordt langzaam maar zeker een echte klokkenluider. Maar pastoor Harm Schilder van de Tilburgse Margarita Maria-kerk wil zijn volharding in het blijven luiden van de kerkklok, ondanks een gemeentelijk verbod en een dwangsom van 5000 euro per dag, zo beslist niet zien.

Pastoor Harm Schilder van de Tilburgse Margarita Maria-kerk. FOTO ARIE KIEVIT

„Het luiden van de klok is normaal. Dat is hier altijd zo gebeurd, elke werkdag, en dat blijft nu ook zo. Het is onderdeel van wat ik vind dat ik moet doen om de gelovigen op te roepen tot gebed. Het luiden van de klok mag overal in Nederland, behalve in Tilburg. Dus ik sta gewoon in mijn recht en houd me gewoon aan de wet.”

De veelbesproken herder is net terug van drie weken vakantie, die hij doorbracht in kloosters. In de tussentijd werd hem drie keer een dwangsom van 5000 euro opgelegd, omdat de klok, die volgens omwonenden te vroeg te veel herrie maakt, toch geluid werd. Daartoe had Schilder opdracht gegeven. Over zijn beweegredenen toch door te gaan zweeg hij tot nu toe. Maar na de vroegmis wil hij het voor het eerst uitgebreid toelichten.

„Het is niet zo dat ik onverzoenlijk ben. Hoe komt men daarbij? Ik laat juist zien dat ik bereid ben mee te denken. Dus luid ik de klok nu maar een minuut, in plaats van drie minuten. En we hebben iets bedacht om het geluid zachter te maken. Nee, een sok zit er niet om de klepel, maar wel een stukje stof. Ik vind het jammer dat dat moet. Een kerkklok moet tot de grens van de parochie reiken, en dat is hier helaas zeker niet het geval.”

Ook gisterochtend werd de klok om 7.15 uur geluid. Een dwangsom kwam er niet bij. Volgens een gemeentelijke woordvoerder wordt slechts steekproefsgewijs gemeten, en gisteren werd dat niet gedaan. Schilder: „Nee, ik heb ook niemand gezien. Maar natuurlijk heb ik vandaag de klok laten horen. En ik weet zeker dat ik straks gelijk krijg. Natuurlijk krijg ik gelijk. Als jij een bekeuring krijgt omdat je 20 kilometer per uur gereden hebt waar 50 is toegestaan, ga je toch ook niet betalen? Dit is de enige plek in Nederland waar niet geluid mag worden. Dan kan men mij daar nooit op aankijken.”

Een definitief besluit nemen burgemeester en wethouders van Tilburg vermoedelijk binnen een tot twee weken. Als de gemeente bij het verbod blijft, staat het de pastoor uiteraard vrij naar de rechter te gaan om het besluit aan te vechten, en het antwoord op een vraag in die richting zal niemand verrassen. „Natuurlijk zal ik dat doen. Daarvoor is deze zaak belangrijk genoeg.”

De vroegmis - vandaag wordt de Heilige Monica, moeder van de Heilige Augustinus, herdacht - is geen grote publiekstrekker: negen mensen maken de kerkgang. „Maar het gaat niet om dat aantal. Het gaat er om dat de mensen buiten weten dat wij er ook voor hen zijn, en dat wij ook voor hen bidden - ook, of misschien juist, voor de mensen die tegen het luiden zijn.”

Dan volgt een zucht. „Wat we hier zien is een geval van radicale onverdraagzaamheid, als de pastoor niet eens een minuutje mag luiden. Dat dit gebeurt, is ronduit zorgwekkend.”

Elke dag tikt de dwangsomteller van de gemeente verder. Hij staat nu op 15.000 euro. Wie moet dat betalen? Soete Lieve Gerritje woont een stad verderop. De parochianen maken zich grote zorgen, blijkt voor de mis. Ze zijn het met de pastoor eens, maar ja, straks moet het gebouw en alles verkocht worden, als dat zo doorgaat, en hoe moet het dan verder?

Wat dat betreft stelt de eerwaarde hen gerust. „Ik ben het die besluit de klok te luiden. Dus ik ben ook persoonlijk aansprakelijk. Er zijn wel veel mensen die spontaan geld storten op onze rekening om de dwangsom te betalen, maar dat gaat nooit genoeg zijn. Dus in het uiterste geval zal ik moeten gaan zitten.”

Serieus?

„Ja, natuurlijk meen ik dat serieus.”

Laat die man toch de klokken luiden. Wat is me dat nu. Dat is toch altijd de gewoonte geweest in onze streken en echt storen doet dit niet.

Zulke flauwiteiten doen me altijd denken aan deze personen die een klacht indienden omdat de kinderen teveel lawaai maakten bij het spelen, of zich wendden tot de vrederechter omdat de haan van de geburen kraaide. Op het platteland kraait de haan en kinderen maken nu eenmaal lawaai wanneer ze opgaan in het spel.

Natuurlijk, het lawaai van de kinderen moet niet blijven duren. Rond 22 uur moet het afgelopen zijn. De mensen moeten kunnen slapen.