[Lincoln]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Wat is de zin van het leven van de miljarden grasstengels in een weide? Of van het leven van mijn hond? Moeilijk te beantwoorden. Hier is, op het eerste zicht, is de zin van het leven: te leven.

Wanneer uw moeder u ongevraagd op de aarde zet, dan zegt men eigenlijk tegen u: leef!
Dit is de objectieve zin van het leven.

Iets anders is hoe men zijn leven persoonlijk inricht.
De ene sleurt er God bij of Allah of Boeddha of Ganesh, de andere een of andere ideologie. Nog een andere leeft voor zijn hobby, zijn vrouw, zijn kinderen en noem maar op.
De is de subjectieve zin van het leven.

De pertinente vraag komt eigenlijk uit de kindermond in de zin van:
"Moeder, waarom leven wij??"

Deze vraag gaat ons verstand te boven. Om toch maar een bevredigend antwoord te krijgen op deze vraag en om ons leven 'zin te geven ', betrekken we er allerlei dingen bij zoals: 'ik leef voor mijn godsdienst, voor een beloning in het hiernamaals, voor mijn gezin, voor de mensen, voor mijn werk, mijn hobby, enz enz. Maar een echt antwoord hebben we niet op deze vraag. En als we denken een antwoord te hebben, dan hebben we dat allemaal zelf bedacht. En we bedenken dit allemaal, weer eens, voor onze zielerust.

Het antwoord hebben we niet, enkel de enige heeft daar de antwoord voor gegeven,. Door deze "één" uit te schakelen raken we er gewoon niet uit en wordt het een onneindige visieuze cirkel die onmogelijk eruit te geraken is, en het doel is niet zozeer om eruit te geraken maar om onze zin te vervullen in deze wereld ter bereidenis van het tweede leven !