Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door ossaert
De Grieken hadden geen enkele ambitie in die richting. Het regime dat in 1974 op Cyprus aan de macht kwam, streefde naar de 'hereniging' van het eiland met het Griekse moederland, geleid door de kolonels. Die gedachte was voor de Turkse bevolking op het eiland ondraaglijk, en misschien nog meer voor de regering in Ankara (was daar toen net ook net geen staatsgreep gepleegd door de militairen?). Het was dus meer een nieuwe explosie van het oude Grieks-Turkse antagonisme, dan een specifieke poging tot uitroeiing.
In meer algemene termen kan je overigens aannemen dat de Ottomaanse periode diepe littekens heeft nagelaten bij de Europese bevolking op de Balkan. Bulgarije heeft bijvoorbeeld eind jaren 80 nog geprobeerd de resterende Turken uit te wijzen (als een soort zondebokken voor de crisis). U zou Ivo Andric' (nobelprijswinnaar) 'De brug over de Drina' eens moeten lezen, waar de verhouding Turken - niet-Turken op de Balkan doorheen de eeuwen treffend wordt geschetst. Ook leuk, als u toch in de buurt bent, is het oude Montenegrijnse koninklijke paleis in Cetinje, waar de oorlog tegen de Turken nooit veraf is. Ze hebben bijvoorbeeld een hele collectie veroverde Ottomaanse vlaggen. Het is niet zo gek groot, maar het helpt je wel de Balkanmentaliteit te snappen.
|
Voordat Turkije ingreep vonden er grote moordpartijen op straat plaats. Vele gevechten braken uit waarbij Turken omgebracht werden. De Grieken wilden een eenwording met Griekenland maar hielden geen rekening met de Turken op het eiland, die tot dan toe het recht hadden de Vice president te leveren. De president was echter altijd Grieks. Bij aansluiting bij Griekenland zouden deze rechten teniet zijn gedaan. Wat jij doet is ontkennen van de situatie. De situatie was zeer explosief en doordat Turkije ingreep is een genocide in de kiem gesmoord. Als Turkije niet had ingegrepen waren de gevolgen niet te overzien.