Tegen 1916 hadden de agressors, Duitsland, Oostenrijk-Hongarije en het Ottomaanse rijk, de oorlog omzeggens gewonnen. In Rusland was er onrust en stond men op het punt om de communistische revolutie in de kiem te smoren. Frankrijk had enorme verliezen geleden en Engeland leed zwaar onder de U-boot blokkade door de Duitsers. Duitsland stelde een staakt het vuren voor dat heel wat voordelen voor Engeland bevatte, maar dat was zonder de zionisten gerekend want deze hadden nog niet al hun kaarten op tafel gelegd.
Chaim Weizmann, de toenmalige leider van de zionistische beweging, later ook de eerste president van Israël, besloot de zionistische invloed te gebruiken om de machtige VS bij de oorlog te betrekken aan de zijde van Engeland en zo Duitsland en zijn bongenoten te verslaan. Als tegenprestatie zouden de Engelsen de zionisten belonen door een deel van het Ottomaanse rijk te confiskeren en er Palestina, het Joodse thuisland, op te richten.
Oorspronkelijk wou Engeland een Joodse thuisbasis oprichten op het Afrikaanse continent, maar de zionisten waren gefixeerd op het historische Palestina en konden de Britten overhalen.
Zionist-sterkhouders als
Bernard Baruch, Louis Brandeis, Paul Warburg, Jacob Schiff, en vele anderen gingen meteen aan de slag om Amerikaans president
Woodrow Wilson warm te maken voor deelname aan “
De grote oorlog”. De zionisten beïnvloedden de Amerikaanse pers die al snel de Duitse keizer en zijn bevolking voorstelden als bloeddorstige Hunnen, vast beraden om de beschaving te elimineren. In 1916 trok de VS ten strijde aan de zijde van Engeland onder het moto “
making the world safe for democracy”. Volgens
Freedman was president
Wilson gechanteerd omwille van een vermeende buitenechtelijke verhouding toen hij nog aan het hoofd stond van de universiteit van Princeton.
Het is moeilijk om te bepalen hoe ver de zionisten hun invloed hebben gebruikt om de VS in “
De grote oorlog” te betrekken. Eén ding staat vast: De zionisten schrokken er niet voor terug om duizenden (Amerikaanse) onschuldige burgers te betrekken in een oorlog die reeds uitgevochten was en waar de Amerikanen geen belangen te verdedigen hadden.