Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door lombas
Je mist een aantal serieuze details hier. Ten eerste telde het zuiden meer vrije zwarten dan het noorden (met een kwart miljoen, een tienduizendtal meer ongeveer). Ten tweede, sinds hun optreden bij de Slag bij New Orleans, waren vrije zwarten vooral aanwezig in zogenaamde state militia. Daarom werden ze nooit opgomen in de officiële statistieken van het Confederale leger; maar ze waren wel gekwartierd in verscheidene steden als Charleston, New Orleans, &c.
In de regel kon men uiteraard ook geen zwarten opnemen als reguliere soldaten. Die erkenning zou bepaalde standpunten van de Confederale overheid gewoonweg onderuit maaien, ook al was de leidraad van de "burgeroorlog" niet slavernij. Toch stelden aardig wat zwarten zich kandidaat als kok, bediende, "logistiek medewerker", &c. in het leger.
Eigenlijk kon het de meeste slaven in het zuiden weinig schelen. Zelfs toen Lincoln eindelijk besloot van slavernij een breekpunt te maken met de Verkondiging van Emancipatie (1863!), was er geen massale ontvluchting. Het was ook een rode draad van het Confederale leger om zwarten die in het Federale leger dienden, als krijgsgevangene te nemen, en daarmee hun status als regulier soldaat te erkennen.
Vanaf 1864 werd er ook actief geijverd binnen de Confederatie om slavernij af te schaffen zodat zwarten regulier in het leger opgenomen konden worden. Dat was niet altijd pragmatisch, vanuit een blank oogpunt beredeneerd. Ook Lee steunde dit. In 1865 werd slavernij in de resterende Confederale gebieden ook de facto en voorbereidend de jure afgeschaft. Het was te laat, natuurlijk.
Bij de herdenking voor vijftig jaar Gettysburg was de organisatie trouwens vergeten een locatie te reserveren voor de zwarte Confederalen. Een leuke anekdote, want de blanke oorlogsveteranen namen hun zwarte medestrijders gemoedelijk mee naar hun kamp.
|
Op het gevaar af dat de bedoeling van deze thread ontspoort
Er is een verschil tussen "Ijveren" tot en effectieve emancipatie natuurlijk.Eerlijk gezegd,zodra de eerste zwarte soldaat,dat moet ergens in 1862 geweest zijn,het donkerblauwe uniform aantrok,zijn verouderde,meestal al versleten-, Belgische- of Oostenrijkse musket schouderde(ze kregen niet direct de veel betere Britse Enfields of Amerikaanse Springfields),en zijn soldij,(amper de helft van een blanke soldaat),kreeg was de zaak al beklonken.Aan "Zuidelijke" zijde mocht het "de zwarten" niet kunnen schelen,aan Noordelijke kant vroegen- en kregen ze wapens.En amper twee jaar later was de discriminatie jegens hen op het gebeid van wapens en soldij grotendeels weggewerkt.(slechts de officiersrangen boven majoor bleven blijkbaar nog gesloten voor niet-blanken)
Aan zuidelijke kant bleven Zwarten dienen om linies te graven,te sleuren met allerhande.....,om doden te begraven.NIET als soldaat!
Er is mij geen enkel geval bekend waarbij zwarten,in reguliere eenheden,vochten voor het Zuiden,MOCHTEN vechten voor het Zuiden!
De Zuidelijke generaal Patrick Cleburne was de eerste die openlijk zei en schreef dat Zwarten tenminste het recht zouden moeten hebben effectief dienst te doen als soldaat in de CSA en vervolgens als vrij man "afzwaaien"..(hij was geboren en getogen in Ierland,en onderdrukking en discriminatie moet hem zeker tegen hebben gestoken.)
maar ja...te laat.....
