Ter verduidelijking: ik ben idd ex-JG, heb me toen ik nog heel jong was laten dopen. Mijn man en ik hebben een eigen zaak maar niet in die weinig-religieuze spulletjes
Dat is een part-time job in 'loondienst'.
Kijk, ik heb mijn man ooit gevraagd of hij denk dat ik naar het Paradijs zou gaan en hij zei nee, niet zonder eerst te boeten voor mijn zonden maar hij vindt dat ik zelf die keuze moet kunnen maken. Aan de andere kant weet hij dat ik erop toezie dat hij door mij geen dingen zou doen die 'haram' of verboden zijn. Klein voorbeeld, ik drink alcohol en eet vakensvlees maar ik zal hem nooit kussen net na het eten/drinken ervan. Dat heeft hij me niet gevraagd, zo'n dingen doe ik spontaan, uit resect voor zijn religie.
Ik denk dat het succes van ons huwelijk ook komt doordat we beide moeilijke karakters hebben en uitdagingen nodig hebben, een partner die steeds ja knikt, geen eigen mening heeft...gaat ons snel vervelen, wij dicussiëren graag maar maken zelden ruzie, dat we beide een andere religie en achtergrond hebben vormt een extra uitdaging. En we hebben respect voor elkaars keuzes, religie. Hij gaat met mij Kerken, kathedralen, abdijen,... bezoeken en kaarsjes gaan doen branden (jaja, klinkt mss melig maar ik doe dat wel eens graag op vakantie of tijdens een uitstap
), ik verdiep me een beetje in de Koran en zorg ervoor dat ik de 'regels' zowat ken zodat ik daar rekening mee kan houden. Hij verveelt mij niet met zijn geloof en ik hem niet met mijn werk
. Hij weet dat ik veel kritiek heb op de Islam maar ik val hem daarmee niet lastig, waarom zou ik als hij mij er niet mee lastigvalt?
Misschien ligt daar een beetje het probleem bij die vroegere vrienden van je, ik vraag me af hoe een man respect kan hebben voor een vrouw die zich 'laat leven' door haar man? Let wel, ik neem die vrouwen niets kwalijk, ze worden meestal door hun opvoeding dom gehouden en geleerd enkel ten dienste van hun gezin te leven en hun man te gehoorzamen.Gelukkig lijkt daar stilaan toch een beetje verandering in te komen, steeds meer moslima's gaan studeren.
Toen wij elkaar net leerden kennen merkte ik dat de vrouwen steeds alleen thuis zitten of gezelschap moeten zoeken bij elkaar want de mannen komen verschillende keren/week 's avonds samen om te praten en plezier te maken, niet op café, bij iemand thuis. Ik trok me daar niets van aan. Al snel was hij steeds vroeger terug of ging hij gewoon niet en brachten wij samen de avond door. Vond hij gezelliger. Maar waarom zou je hele avonden thuis blijven bij een vrouw die enkel te vertellen heeft over de kinderen en het huishouden en geen eigen mening heeft? Het is zo al moeilijk om een huwelijk boeiend te houden, 'sleur' weet je wel.
En ze doen het zichzelf dan nog aan door hun familie een vrouw te laten zoeken in het thuisland omdat ze een westerse vrouw gewoon niet aankunnen. Mijn man is de enige hier niet geboren allochtoon in zijn vriendenkring die Nederlands praat. De enige die bij Belgen heeft gewerkt, ... de enige dus die moeite heeft gedaan om écht te integreren.
Zo zijn er nog hoor... maar bitter weinig, daarom ga ik gemengde huwelijken helemaal niet promoten, in tegendeel.