Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Mustapha
Bush hoeft niet te roepen.
Bush moet zwijgen.
|
Dat dacht ik ook!!
Mijnheer Bluelagune, ik zal u eens iets vertellen.
Als het over lessen in democratie gaat, kan de heer Bush maar beter z’n onnozele kop houden!! Weet je waarom? Ik zal even uw geheugen opfrissen.
Een van de grondvesten van een democratie is dat de leider verkozen is door het volk.
Bush is niet verkozen door z’n volk, hij is BENOEMD door een stel rechters. Heel het verhaal over het gesjoemel met de telling van de stemmen ga ik niet opnieuw boven halen, da’s ondertussen common knowledge en het is bovendien irelevant in deze.
Want wel relevant is;
a) Rechter Scalia – iemand die met verve een Nazicommandant zou neerzetten in een oorlogsfilm, doch dit volledig ter zijde – is de vader van van een van de kerels die voor het advocatenbureau werkt dat Bush bij het Hof verdedigde. b) De vrouw van Clarence Thomas, een andere rechter van het Hof, werkt voor de Heritage Foundation ( een ultra-conservatieve denktank) en was op het ogenblik dat haar man naar Gore’s advocaten aan het luisteren was, al kandidaten aan het selecteren voor de regering Bush!
Dus! Niet alleen is Bush niet verkozen door z’n volk, wat op zich al een verkrachting van de democratie is, hij is bovendien op de troon gezet door een gerechtshof waarvan de familiebanden nogal wat wenkbrauwen doen fronzen.
Rechter J.P Stevens merkte nadien bitter op: “ We mogen dan misschien wel nooit te weten komen wie de presidentsverkiezingen 2000 heeft gewonnen, één ding is zeker, we weten wel wie heeft verloren. De burgers van Amerika. Die zijn vandaag het vertrouwen kwijt in de rechter als de onafhankelijke hoeder van ons rechtsysteem.”
Trouwens, we krijgen nu toch weer een mooi beeld van wat oort “democraat” Bush is. Iedereen is uitgenodigd, behalve een vertegenwoordiger van Cuba.
Zo was het ook al in ’59. Nixon wou Castro niet eens spreken. Het enige wat Castro tot dan toe had gedaan, was door middel van revolutie een dictatuur omverwerpen. Castro wou Nixon op de hoogte brengen van z'n plannen over hoe hij Cuba zag in de toekomst, en stelde zich bovendien zeer welwillig op. Hij was bereid te luisteren naar Nixon's point of vieuw en ernstig te praten over de relaties tussen de VS en Cuba.
Van genationaliseerde Amerikaanse bedrijven was nog geheel geen sprake in die periode. Maar het mocht baten. En zo is het nu al bijna 50 jaar en niets is veranderd. De enige "betrekkingen" die de VS sindsdien met Cuba heeft gehad bestonden uit militaire aanvallen en een paar moordaanslagen op Castro.
Als je een staat niet eens de kans wil geven op diplomatische betrekkingen, hoe kan je dan ooit vrede bereiken. Hij wil zo graag Cuba de les spellen, maar tegen wie gaat hij dat doen als hij niemand van Cuba heeft uitgenodigd op z’n top?
Dat Cuba geen democratie is wil ik best onderschrijven, maar kom niet vertellen dat Amerika dat wél is, want dan maak je jezelf belachelijk, net als Bush steeds doet.