Oorspronkelijk geplaatst door Herr Oberst
Dat is het verkleinwoord van 'marxist'. Geen dank.
Volgens uw definitie is de staat de enige werkgever, aangezien bedrijfsleiders via belastingen ook een deel van de opbrengst waarvoor ze hebben gewerkt, moeten afstaan.
Ik ga niet dezelfde belachelijke, simplistische manier van definiëren gebruiken als u. Zoals ik al zei, er bestaat niet zoiets als "de" Vlaming, maar er bestaat wel zoiets als "een" Vlaming.
Ten eerste is er natuurlijk het noodzakelijke en duidelijk herkenbare kenmerk: de taal (Nederlands). Deze taal zorgt voor een groep waarbinnen men kan communiceren, met uiteindelijke natievorming tot gevolg. Zonder taal geen volk.
Ten tweede zijn er de minder algemene kenmerken. Er zijn tal van voorbeelden: eetgewoonten, de vorm van gebarentaal, begroetingsvormen, beleefdheidsvormen, een gedeelde publieke ruimte, gedeelde normen en waarden, culturele gebruiken, arbeidsmoraal, houding t.o.v. gezag, architectuurstijl, vakantiegewoonten, religieuze gebruiken, opinies over allerhande zaken, enzovoorts. Natuurlijk is dit niet voor elke Vlaming hetzelfde, het zou maar erg zijn. Wanneer we echter de gemiddelden bekijken, kunnen we tot de vaststelling komen dat zo goed als iedereen die we als Vlaming kunnen beschouwen, voor een groot deel dezelfde kenmerken deelt. En natuurlijk zijn er hierop uitzonderingen, zoals de zogenaamde zelfverklaarde 'wereldburgers' en de van het volk vervreemde individuen. Maar uitzonderingen zullen de regel altijd bevestigen. Wanneer we die uitzonderingen van dichterbij gaan bekijken, kunnen we trouwens vaststellen dat ook zij wel degelijk vele kenmerken gemeen hebben met hun volksgenoten.
Ten derde is er ook nog het gevoel en de wil tot een volk te behoren. Hoe geletterder een volk wordt, hoe meer het bewust wordt van de gedeelde identiteit. Doe een rondvraag bij alle Vlamingen en vraag of men zich, ja of neen, als Vlaming beschouwt, en bij de overgrote meerderheid zal het antwoord ja zijn (uitzonderingen zullen er altijd zijn, zoals ik al zei). Dit alleen al, dit gevoel en deze wil alleen al, is eigenlijk al genoeg om van een volk te spreken.
De realiteit bewijst wat ik zeg. In de realiteit zien we bijvoorbeeld dat Vlamingen op vakantie zich verbonden voelen met andere Vlamingen die daar aanwezig zijn. In de realiteit zien we bijvoobeeld ook dat Marokkanen, hoewel ze misschien onze taal wel beheersen en op hetzelfde grondgebied wonen, samenhokken in dezelfde wijken en vooral contacten onderhouden met mensen van hetzelfde volk. Indien er geen volkeren zouden bestaan, zou dit niet gebeuren. New York met al zijn verschillende etnische wijken is hier ook een goed voorbeeld van. Nog een voorbeeld zijn de media: de overgrote meerderheid der Vlamingen maakt grotendeels gebruik van de Vlaamse media en de Vlaamse publieke ruimte, terwijl men evengoed naar Turkse televisie kan kijken. Een laatste voorbeeld zijn de verkiezingsuitslagen. Reeds tijdens de tijden van de Belgische unitaire staat, met unitaire partijen, zien we duidelijk dat de Vlaming een radicaal anders stemgedrag vertoont als de Waal. Dit omdat er een verschil is in waarden en normen en een verschil in politieke visie. Dit verschil bestaat omdat we van twee verschillende volkeren spreken.
Zodus, een volk is niet zo simpel te definiëren als u "de arbeider" definieert. De realiteit en de gedragingen van mensen bewijzen echter wel dat volkeren bestaan.
Neen, u bent en blijft een marxistje.
|