Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door schaveiger
Laten we het bij WO1 houden en nog steeds op zoek gaan naar die Vlaamse soldaat die gevallen is omdat hij de bevelen niet begreep. Alhoewel er geen twijfel over bestaat dat de taal van de legerleiding overwegend Frans was waren er niettemin Vlaamse officieren en onderofficieren die de leiding hadden over bataljons en regimenten ten velde. |
Niet alleen de administratie en leiding bediende zich uitsluitend van het Frans, ook de beveltaal was enkel en alleen het Frans. Nu waren er heel weinig eentalige eenheden, omdat de legerleiding heel bewust een spreiding betrachtte om aldus de gewestelijke rekrutering niet te laten leiden tot eentalige eenheden. Vrijwel vanaf het begin vroeg men vanuit Vlaamse kant juist die eentalige eenheden om ertoe te komen dat ook het Nederlands beveltaal kon worden. Dit werd evenwel afgewezen door de legerleiding. Later kwam het dit trouwens weer ter sprake in de Vlaamse Grievencommissie waar Lucien Jottrand de pleitbezorger werd van deze splitsing. Er kwam hoegenaamd geen verandering in de taalordening, daar de officieren en de hogere leiding in meerderheid gewoon ervan uitgingen dat de eentaligheid het beste middel was. Vlamingen hadden zich maar aan te passen, goed- of kwaadschiks. Het was, zoals de Franstalige historicus Wanty schreef, een "bilinguisme �* sens unique".