De tweede optie is mijns inziens niet mogelijk vermits de wachtlijsten ondertussen oplopen tot meer dan anderhalf jaar voor kinderopvang, in sommige gemeenten is dat zelfs twee jaar. Na zes maanden terug gaan werken is dus niet eens altijd mogelijk.
Verder vind ik de laatste optie nogal vreemd, kinderen kunnen in België reeds van 2,5jaar naar school. Als je dat gaat bekijken in Nederland, daar is dat veel later, daar bestaat de kleuterschool zelfs niet. Veel vrouwen zijn er huismoeder omdat ze anders vijf jaar lang kinderopvang moeten betalen.
Verders zijn moeders volgens mij 'goedkoper' voor de staat dan hetgeen de staat moet bijpassen voor onthaalmoeders.
Hiermee bedoel ik: als je thuis blijft als huismoeder kan je maximum 180euro per maand ontvangen hiervoor, en dan mag je niet bij je partner ten laste staan.
Kinderopvang die gesubsidieerd is daar past de staat erg veel in bij.
Mijn schoonzus en haar man hebben een gemiddeld inkomen, hij is computertechneut en zij is verkoopster/bediende. Zij betalen voor hun twee kinderen nog geen 100euro per maand, en dit voor vier dagen in de week.
Dit is ongeveer 3euro per kind per dag. De onthaalmoeder moet hiervan volgende zaken betalen: een warme maaltijd, een fruitpapmaaltijd, drank, koeken, vuilzakken, haar infrastructuur, de energiefactuur (tweemaal per week het beddengoed van alle bedjes), ook haar uren moeten worden betaald het is namelijk de bedoeling dat ze nog wat overhoudt.
Me dunkt dat de overheid nog wel een heel groot stuk bijpast aan deze onthaalmoeder.
Als thuisblijvende moeder heb je 90euro per kind, de staat zal deze onthaalmoeder wel meer dan 140euro per maand betalen, niet?
Verders moet iedereen de keuze kunnen maken om voor de kinderen te zorgen. Waarom stoppen na zes maanden? Ik ken moeders die graag nog borstvoeding geven tot een jaar (ben er zelf geen voorstander van), als zij dat willen moeten ze de kans krijgen vind ik, heb je al eens gaan werken terwijl je kind zijn tandjes krijgt, dat is niet evident, halve nachten oplopen met je kind en de dag erna toch fris op je werk verschijnen, niet iedereen kan dat met veel brio.
Verder gaat de band tussen ouders en kinderen steeds verder achteruit. De meeste moeders moeten van de onthaalouder, grootouder, kinderverzorgster horen dat hun kind zijn eerst woordje gezegd heeft die dag, of zijn eerste stapjes heeft gezet, of voor de eerste keer op het potje is geweest. Vele kinderen worden om zeven uur 's ochtends al afgezet bij de onthaalmoeder, en om een uur of vijf-zes terug opgehaald, thuiskomen, eten, bad in en bed in.
Vanaf dat de kindjes naar school gaan worden ze om zeven uur in de buitenschoolse opvang gezet, en om vijf-zes uur in diezelfde buitenschoolse opvang terug afgehaald.
Dat gaat zo door tot de kinderen oud genoeg zijn om alleen thuis te blijven.
In dat geval krijgen ze de sleutel mee zodat ze na school al binnenkunnen om te wachten op ma en pa die twee uur later thuiskomen. En al braaf aan je huiswerk beginnen he Louis voor we thuiskomen. Jaja mama.
En Louis zit leuk playstation te spelen tot zijn ouders thuiskomen, vanaf dat hij de autodeur hoort toeslaan zet hij de hele handel snel af en spurt met zijn boekentas naar boven om te doen alsof hij al uren met z'n huiswerk bezig is.
Iedereen werkt rap zijn eten naar binnen, immers is de avond al snel genoeg om.
Waar zijn de gezellige gezinsmomenten gebleven, een relaxt ontbijtje samen en dergelijke?
Of een gezellige avond met z'n allen, ze zijn in vele gezinnen schaars geworden. Immers moet moeder die de hele dag gaat werken 's avonds nog koken/afwassen/wassen/strijken/opruimen/stofzuigen, en als ze snel genoeg klaar is kan ze nog een half uur in de zetel ploffen alvorens in bed te kruipen.
Is dat dan zoveel beter?
|