[debbie]

Zie ook op volgende site:
http://users.skynet.be/fa255099/inde...en/Page351.htm

Zondag 21 oktober 2007 om 13.30

In de Openbare Bibliotheek Permeke

In het kader van de Antwerpse dag van verzet tegen extreme armoede organiseert DAK een WORKSHOP met als titel:
“Daklozen en Maatschappelijke Integratie”

Hebben daklozen rechten of is het eigen schuld dikke bult?

Deelnemers aan de workshop zijn Ann Neels, bestuursdirecteur Maatschappelijke Integratie van het OCMW, Christine Maegh, Hoofdmaatschappelijk Assistent van de Daklozencel van het OCMW, Philippe De Craene van DAK en álle aanwezigen. Guido Totté zal inleiden en modereren.

De workshop heeft de vorm van een debat dat uit 2 delen bestaat

In het eerste deel willen we een fundamentele maatschappelijke discussie op gang brengen onder de deelnemers, vertrekkend van volgend uitgangspunt van DAK:

Volgens de wet op Maatschappelijke integratie heeft ieder recht op menselijke waardigheid, moet iedereen de kans moeten krijgen om maatschappelijk te integreren en moet iedereen van een inkomengarantie kunnen genieten. De nieuwe trend is echter om degenen die geen succes hebben in deze ultracompetitieve maatschappij daar zelf verantwoordelijk voor te stellen. Beleidsmatig zijn we van een "maatschappelijk schuldmodel" naar een "individueel schuldmodel" aan het gaan. De officiële slogans zijn nu "voor wat hoort wat" en "hulpverlening op maat" geworden. In die optiek wordt de wet op Maatschappelijke Integratie hergeïnterpreteerd en uitgehold. Zo worden de armen in Antwerpen ingedeeld in "goede" en in "slechte" armen. In "hulpverleningsvatbaren " en in "niet hulpverleningsvatbaren". In degenen die "w�*llen geholpen worden" en degenen die "zich afkeren van elke hulp". Die laatsten hebben, binnen deze nauwe gedachtengang geen recht meer op de voorzieningen van de wet op maatschappelijke Integratie. Ze vallen buiten de wet.

In het tweede deel belichten we een paar practische voorbeelden vertrekkend van volgend uitgangspunt van DAK:

In Antwerpen worden daklozen, als groep, stiefmoederlijk behandels door het OCMW. Ze krijgen in de regel minder dan hen rechtens toekomt. Ze krijgen geen informatie over waar ze recht op hebben. Ze krijgen meestal geen dringende maatschappelijke hulp of andere directe aangepaste hulpverlening, wanneer ze daar nood aan en recht op hebben. Ze ontvangen meestal slechts een deel van het leefloon dat hen rechtens werd toegekend zodat ze in abjecte armoede moeten zien te overleven en hun reële kansen tot maatschappelijke integratie nihil worden. Het referentieadres wordt dikwijls geweigerd. Als ze dan al tijdelijk ergens tijdelijk "inwonen" worden ze na 1 maand als "samenwonend" aanzien met alle gevolgen van dien voor degenen die hen onderdak verleenden.