[vlijmscherp]

Oorspronkelijk geplaatst door Txiki

"Fuck solidariteit" én "Red de solidariteit" zijn me maar domme slogans en wel hierom: dat is het mechanisme van de geldstromen dat er nu is verengen tot het begrip "solidariteit".

Solidariteit vind ik absoluut noodzakelijk, ook en zeker met Wallonië. Iets heel anders is het huidige systeem in vraag stellen.

Laten we even vergelijken:

Ook binnen de EU bestaan er geldstromen van rijkere regio's naar armere regio's. En dat is goed. Maar de EU gaat daarbij telkens een resultaatsverbintenis aan. Of anders gezegd: die armere regio's mogen dat geld hebben, maar ze moeten er ook investeringen mee doen die structurele oplossingen brengen.

En dát is wat er niet is in het Belgische "solidariteitssysteem". Wallonië mag van mij al dat geld jaarlijks hebben. Maar is Wallonië, of de Waalse gewone man en vrouw, al beter geworden daarvan? Dat is voor mij een cruciale vraag. Het antwoord is "amper of niet".

Daarom stel ik het systeem zelf in vraag, niet de solidariteit op zich. Waarom mag er geen resultaatsverbintenis gevraagd worden hierin, terwijl dat op EU-vlak een basisprincipe is.

Vlaanderen verwijten niet solidair meer te willen zijn, gaat niet op: niet binnen de Belgische federatie, want die solidariteit is gewoon niet in gevaar. En nog minder indien Vlaanderen een onafhankelijke Europese lidstaat zou worden, want dan móet Vlaanderen wel via de EU.

Wat wel gevaar loopt bij een overheveling van bevoegdheden in de sociale zekerheid, is de macht van de Belgische elite, niet de solidariteit tussen Vlaanderen en Wallonië. De elitaire consensus heeft sowieso een helder en maatschappijcongruent federalisme verhinderd, laat staan dat die staat te springen voor nog méér federalisme.

het is niet Wallonië dat dit geld krijgt, het zijn de personen zelf, interpersoonlijke solidariteit maw. en daar zijn ook verbintenissen aan verbonden, een werkloze moet bewijzen dat hij werkt zoekt, een zieke moet een bewijs hebben van een dokter, enz enz.